woensdag 27 juli 2011

still crazy after all these.. months

Hi Klas, 
back aboard soon ? 
if so : let me know when Oberon is in ZEE(BRUGGE)
Greetings to the crew and specially to Joan, Agneta, Lars and Jon Erik !
Guido

Since my return, there's always Kalles Kaviar and Inlagd Sill in my fridge : 
I'm hooked on it !
imagine I found it already when in Australia, in an IKEA near Brisbane, and
these big wheels of Leksands Knäckebröd too !
My grandchildren, stunned by Opa's (farfar) strange habit at breakfast time, 
-together with my Nelson tea, nevertheless started to appreciate it. 
Evenso, back on Belgian soil, these were the first things I bought in IKEA Ghent.
Imagine: here 1 pot of Sill costs only 1 €, whereas in AUS it costs 5 $ a pot !

Last night I watched "Fanny och Alexander' by Bergman, and it felt so familiar.
I've become to think that I'm a descendent of the Vikings, who late 9th & 10th
century 'visited' our costs. I have two nieces with red hair ! 
Is it a coïncidence that in Ostend casino from now on 'til september, runs the
musical Mamma Mia in it's original setting- 3rd location after NY and London !
(30.000 tickets are sold already ! an enormous success !)

Caviar, porridge --and sill with dill. Shoes off and Snustime.. 
And above all : IKEA and ABBA... and Wallenius of course.
These have become part of my credentials..



zondag 24 april 2011

postscriptum : quod scripsi, scripsi !

Onsterfelijk worden -op een blog nog wel !? Heeft de mensheid/mensdom het 'eeuwig leven' nu zelf uitgevonden? Wist er dat ooit nog iemand uit, wat men er in zijn voortvarendheid op gebrouwd of gesmeten heeft ? Zowel mijn inspiratie als m'n loslippigheid, vloeien voort uit wat in 't merendeel der afleveringen begon als een brief aan de één of andere gericht. Dit is voor mij de meest authentieke manier van schrijven: geen romans of novellen aan mij besteed; ook geen reisverhalen - Brieven zijn ad rem, en wat dat betreft moet ik nooit zoeken naar inspiratie: die komt vanzelf al schrijvende, gedreven door een drang om indrukken plastisch te verwoorden en emoties esthetisch te vertalen. En dan doe ik -om het een mooie vorm te geven, zoals 'n beeldhouwer, of boetseerder, zo veronderstel ik: er geen tien keer, maar desnoods twintig keer over gaan: polieren ! 'Word' leent zich daar ideaal toe: delete, copy/paste... Gelukkig moeten we het niet allemaal meer herschrijven of tien keer hertypen, zoals vroeger. Zonder Anton's laptop was dit  niet mogelijk geweest. En nu had Willem toch wel die duivelse ingeving zeker, om mijn een blog 'aan mijn been te lappen' net voor ik afreisde, merci gasten ! Eerst had ik afwijzend gereageerd op het voorstel: geen reisverslag, aub zeg: wat een tijd zou dààr in kruipen ! Ze drongen aan, en toen viel het voorstel van 'overwegingen', reflecties, yes !   Inmiddels is in Hyde Park -dat hebben ze hier ook !- de 'pool of reflections' nabij het Anzac-oudstrijdersmonument, een van m'n favoriete pleisterplekken geworden. 
P.S.: Schrijven... In mijn geval kan zeker niet gesteld worden dat het 10 % inspiratie  en voor 90 % transpiratie geldt... Zoiets zou voor mij zovéél betekenen, als dat het geforceerd, niet ècht is... wat er op papier gezet wordt.      (Er wordt al genoeg inkt en papier verspeeld met nutteloze of domme schrijfsels, denk ik dan). Sic finis canitur: Einde.


epiloog






Behalve de 3w met de Nestjes (3w) ben ik op m'n eentje gedurende drie maand in twee vreemde werelden op reis geweest. De wereld van de lange omvaart, ged 6w op een cargoschip, en ged. >1 md in Australie, weggeslagen van de thuisbasis, door de steeds toenemende desorientatie in tijd, en de moeilijkheden om te kommunikeren. De onthechting    die zich bij momenten laat voelen, ..blijk ik toch in grote mate immuun voor te zijn.  Mijn Penelope zal dat misschien niet graag horen/lezen, maar ik heb geen enkele moeite om alleen te reizen: ik ga volgaarne van huis weg om dit allemaal nog 's mee te maken.  Geen moment heb ik me trouwens verveeld, en geen moment zal ik het me ooit beklagen. Een zoon die ik wat miste, heb ik 'teruggevonden'. Zijn kinderen, mijn kleinkinderen, met opa wat meer vertrouwd gemaakt, en ze hals over kop in het informatica- en internettijdperk gekatapulteerd door ze van het nodige 'speelgoed' te voorzien. Duizende foto's heb ik, een mooi souvenir. Nieuwe vrienden gemaakt, nieuwe contacten, een blijvende band met M/V Oberon en met rederij Wallenius.

Hoogtepunten waren: 28 feb : met Oberon door het Panamakanaal ('Panamax v/ Gulliver' : blog 1/3), 5 maart : Doop bij het overschrijden van de evenaar ('Vi Neptunus...' blog 7/3); 19 maart, feestmaaltijd op de Oberon tgv mijn verjaardag; 23 maart : in 't harte gegrifd: het weerzien in Brisbane van de 'Nestjes', Willem, Haïke, Sepke, Ward en Flor; en last but not least (blog 23/4) paaszaterdag: de Johannespassion van Bach in de concertzaal van het operagebouw te Sydney: magisch !






zaterdag 23 april 2011

Bach's Johannespassie ...in het Operagebouw v Sydney

Al een geluk dat ik Sydney niet wou overslaan, en dat ik dank zij Willem kon
boeken voor de Johannespassie in de immense concerthal vh Operagebouw:
dit werd het absolute hoogtepunt van mijn reis. Een wonderbare uitvoering
op een magische plek -om nooit te vergeten. Sydney en het operagebouw 
alléén al, zijn de (lange) reis waard, maar dé belevenis is een concertavond.
Dààrvoor alléén al zoudt ge de reis naar Sydney maken: wat 'n belevenis !!

Het was een vijfsterren-concert zonder weerga, *olv een 1e klasse dirigent, 
*een top-voorbereid symfoniekoor (120) plus kamerkoor (29) die samen of
afwisselend de verschillende koorpassages tot een uitzonderlijk kleurenpalet 
verhieven! *'n 40-man sterk orkest, met een 1e celliste die bepaalde aria's op 
viola da gamba begeleidde: vree subtiel, samen met gedempt clavecimbel.
* Eerste-klasse solisten en de beste evangelist ooit: Paul McMahon: hoe dié
dat doorleefd bracht met zijn heldere tenorstem! *+ Onberispelijke akoestiek.
Geen moment heeft deze uitvoering me verveeld of tegengestoken, wat me
soms al eens bij ons met de passies van Bach overkomt. Ik kén ze genoeg,
want meerdere malen heb ik ze ook mee mogen uitvoeren met Cantores. 

Bach's Johannespassie uitgegroeid tot ongekende opera-allures: dàt moest 
Sigiswald K.(het kieken! met zijn ontluisterende anorexia-nervosa-aanpak v.
de Bachcantates -shame !) 's meemaken; Bach ware een uitstekend opera- 
componist geweest, verklaarde -en terecht- dirigent Brett Weymark, in zijn 
40' durende ongelooflijk boeiende, inleidende 'preconcert talk' aan de piano.
Dit heeft ie ernà in geuren en kleuren bewezen op het concertpodium dank zij 
een bezetting die we bij ons in het kneuterige België niet kunnen voorstellen.

"Bach's Johannespassie in het Operagebouw v Sydney": op 't eerste zicht 
zou je als muzikant wat vraagtekens kunnen hebben/stellen bij zo'n affiche... 
Ik herhaal het: deze avond was een muzikaal festijn zonder weerga, Bach in
ongekende muzikale proportie, gebracht door 1e klasse-uitvoerders, een koor 
van formaat (nog nooit meegemaakt!) olv een dirigent die ons sterren liet zien, 
en tien keer kippevel deed krijgen, in de mooiste concertzaal ter wereld ! 

Vrolijk Pasen !

vrijdag 15 april 2011

Australië: voor en tegen

Australië heeft zo z'n voor en z'n tegen. Erg duur en strenge regels overal... Niets voor mij.
Overgereguleerd, overal waarschuwingen geafficheerd - de hoegrootheid van de boete er
bij vermeld; dit mag niet, dat mag niet, waar men zich draait of keert, alles gereglementeerd,
en met de paardebril tot in 't absurde toegepast en gesanktioneerd. (Uitzondering hierop de
botanische tuin in Sydney waar aan de ingang op een bord vermeld wordt: 'aub loop op het
gras...' Wat een kontrast met de kathedraal, waar ik door een vlijtige komies verboden werd
foto's te trekken van het orgel, je vraagt je af waarom.)
Overigens vriendelijk volk, (uiterlijk) open geest ; sterk ontwikkeld land, weinig armoede ?
Hier langs de oostkust, allicht geen staalkaart voor gans Australië, rolt alleszins het geld !

Frazer Isl. was de max ! Er voor anker liggen was een plezier omdat de binnenzee kalm is.
Toeren gisteren met een Toyota Land-cruiser 4x4, wonderbaar: fauna, flora, zandstrand en
binnenmeren. Gevaarlijker dan de dingo's of de slangen, krokodillen of de bullsharks, waar
we overigens niet veel van merkten, is de Brisbane-politie, die er komt jagen op toeristen !!
De minste overtreding wordt zwaar beboet: zo kregen we onderweg over het strand twee
'tickets' aan ons been: passagier (Mads) op de 2e rij, die zijn gordel niet aan had: $300, en
Willem, chauffeur, nog eens zoveel, omdat hij verantwoordelijk is voor de passagiers, o.m.
z'n kinderen, waarvan er een paar hun gordel niet aanhadden! Kouwe douche op 'n heerlijke
dag: zoiets ligt zwaar op de maag! Willem baalt meer dan een beetje van het kostelijk leven
alhier, àlles ontzettend duur. Hem nog aansporen om hier 'n paar jaar te blijven ipv er nog
anderhalf jaar over te doen om thuis te geraken, mag ik op m'n buik schrijven: Australië stikt
van de strenge regels, en de ongenadige boetes, die verschrikkelijk buiten verhouding zijn:
9000 ballen voor wat nog geen zware verkeersovertreding is, niet te geloven. Bekrompen
mentaliteit -een laat-Victoriaanse erfenis, vermoed ik, zoniet in de loop van de geschiedenis
zo gegroeid doordat het oorspronkelijk met engelse gevangenen bevolkt werd. Ook zo eng,
de verklikkersmentaliteit die er van overheidswege aangemoedigd wordt, om iemand aan te
dragen bvb., die een milieuovertreding begaat ! Ook dààr heb ik gloeiende hekel aan.
Niet gezond ! Ik denk met andere woorden, dat ik hier ook niet zou aarden, ondanks het hoogonwikkelde niveau, en de vriendelijke sfeer! Doch de meest vijandige fauna ter wereld:
een myriade van levensgevaarlijke giftige spinnen, slangen, vissen, haaien.. & polities !

Hoedanook, we laten het niet aan ons hart komen, de reis gaat verder, nieuwe avonturen en
contacten tegemoet. Bij prachtig weer en een kalme, platte zee, zijn we vanmorgen vroeg aan
de oversteek naar 'Bundy' begonnen: 9u varen! M'n laatste etappe aan boord van dit smalle
nest met de temperamentvolle (hm) kleinkinderen: wat een belevenis voor & met Opa, die
wat afwisseling bracht, franse les gaf en zijn kredietkaart niet spaarde ! Nog één dag of twee
in Bundy (rum factory bezoeken), franse les afronden, valiezen maken, afscheid vieren (tot
Kerstdag in Zuid Afrika ergens) om vervolgens op m'n eentje de reis door Australië af te
ronden. Met Pasen vangt m'n terugreis aan via de States en tegen 1 mei ben ik thuis.

donderdag 7 april 2011

In het spoor van de Endeavour

Noordwaarts zeilen aan de oostkust van Australië, Captain James Cook achterna (1770) !
Gold Coast (Brisbane) - Moreton Island (Tangalooma ) - Sunshine Coast (Mooloolàba). 
(In tegenstelling tot die geniale ontdekkingsreiziger hebben wij wel niet de pretentie om dit 
kontinent met één vingerknip, als het ònze te verklaren, dwz. van ònze koning..!  zòmaar !!)

Het schiet wel niet op met 'ons familie-zeilschip' A Small Nest, 46 voets oceaankruiser.
Ingevolge tegenzittende weersomstandigheden, buien & stormen, zitten we weerom
vast in een marina -tot zaterdag of zondag a.s. Er is opnieuw een cycloon in ontwikkeling, 
ten NW van Australië en hopelijk komt die vlg week ook weer geen roet in 't eten gooien. 

De oostkust van Australië is geen achterlijk gebied. Brisbane doet sterk ad States denken.
Het leven is er héél duur; er wordt ook op geen dollar gekeken, uitstekend wegennet bv.
In de jachthavens, wéélde rondom, catamarans met de macht, een milieu van miljonairs!
Toch zien we in de marina talloze boten te koop. Zou de crisis ook hier toegeslagen hebben?

Vanavond hadden we hier nederlanders op de 'borrel', koppel van in de 50, dat al 5 j over
de wereldzeeën vaart. Een unieke selectie heb je bij zo'n mensen: dynamisch, open geest
en erg intelligent. Maar geen zeldzaamheid: hoeveel wereldzeilers ik hier al ontmoet heb.. 
en ze kennen mekaar, houden contact met mekaar, snellen mekaar ter hulp als 't nodig is.
Geen politieke dikussies, en als het 'regeringsloze' Belgie ter sprake komt, is 't om er eens 
goed mee te lachen! Zelf interesseert het me nauwelijks - ik doe ook geen krant open op 
internet: we leven het leven van elke dag, met de kinderen op avontuur in den vreemde,
leven van de ene verrassing in de andere, en er 't beste van maken, als 't weer tegenzit.

't Is een wereldje apart, en ik ben erg gelukkig, er een tijdje aan te mogen deelnemen. 

Volgens de weersvooruitzichten kunnen we zaterdag naar Frazer Island. Dit 120 km lange
zandeiland vòòr de oostkust, dd Unesco geklasseerd werelderfgoed, lijkt voor zeilers zowat
het beloofde land. De daarop volgende stop aan vasteland zal dan Bundaberg zijn, en dààr
wil ik van de boot àfstappen, een dag of twee een hotel nemen om op mijn effen te komen,
om dan per trein naar Sydney af te zakken. Met tussenstop in Brisbane- ook 'n paar dagen,
die wondermooie moderne stad, die cultureel -alleen al aan musea, zoveel te bieden heeft. 

Nog een drietal weken Australië dus en dan vangt de terugreis aan. In mei terug thuis.
Zodra ik wat meer 'personal space' heb (en de nodige rust) om het eens allemaal te laten 
bezinken, zal ik mijn blog met een epiloog besluiten: een Paasei voor de volgers ! 


zondag 20 maart 2011

happy go lucky me !

If I got òne chance in a lifetime to sail on a cargovessel, lets say 1/100,

and if I got òne chance out of 100, to be on the bést cargo in the world, 

ànd, to celebrate my birthday within a 40 days journey (365 x 1/40 = 9)

then, would this chance be higher than 1/ 100 x 100 x 9 = 1/ 90.000 ??

means òne chance out of 90.000, that's less than the chance of winning

one million dollar on the lotto or on the steeple chase....?


  >>>   do you imagine, I'm a lucky guy ?? Today, on my 67th birthday !??


My best thanks go to Werner vD and Jo Coens, for making this possible, 

and especially to capt. Lars Melin, for allowing me on 'his' ship, Oberon, 

and last but not least to chief-engineer, Jon-Erik,  who organised a fare-

wel drink in his cabin, together with the captain. Lucky, indeed, I am !

zaterdag 19 maart 2011

feestmaal

Het feestmaal op de vooravond van mijn verjaardag was excellent :
met inspraak van het feestvarken, Gravad Oxfile & Löjromssås voor 
hors-d'oeuvre, Lammkotletter & Potatisgratäng (gratin Dauphinois) 
en 'n meerlagige 'Princess'-verjaardagstaart, waar boven op de 
olijfgroene marsepeinlaag, mijn naam in chocoladeletters prijkte. 
De Tempranillo die ik meehad kwam goed vanpas en smaakte !
Agnetha zette haar best beentje voor, en om haar te bedanken, 
schonk ik haar twee boeken van P.G. Wodehouse, 'The coming of
Bill' en 'The girl on the sea' (!) -ze was daar héél blij mee-chance, 
want aan boord kunt ge geen bos bloemen gaan kopen ! 

tijdens 't eten stond de kapitein ineens recht, en bracht een toast uit, 
die nogal een beetje indruk maakte, want hij begon met M.L.King 's
"I had a dream" ! (Speech die hij afstak in 1963 voor 50.000 mensen
op Pennsylvania Ave, Washington) en hij verschoof dit thema naar 
'zijn schip', de Oberon, dat hij droomde het mooiste te zijn van allen, 
met een dreamteam, en dat benadrukte hij: stuk voor stuk excellente
mensen, het moet gezegd worden, en ik zal het niet tegenspreken. 
Het professionalisme, de ambitie om top-ranking te zijn straalt hier
van alle geledingen af, en draagt bij tot dat gevoel van veiligheid,
dat van gans de reis nooit, ik herhaal nooit!- in het gedrang kwam.

Ik had een speechke voorbereid, en kon dan ook passend reageren,
om de mensen één voor één te bedanken en de crew -met op de
eerste plaats de kapitein, te feliciteren in haar geheel. Respect en
responsability, is hier schering en inslag, en dat voorbeeld stelt als
eerste de kapitein Lars Melin himself. Eigenaardig bewijs daarvan, 
dat alles zo keurig, ordentelijk en zo proper is ! Nooit had ik zoiets
van dàt nivo, op een cargo, tussen zeelui, verwacht. 

vrijdag 18 maart 2011

Auckland, Nieuw Zeeland

brief a Willem op Asmallnest - die me opwacht straks in Brisbane, Au., 
nadat zijn zeilcompagnon Adam van de 'Elena' me was komen gedag
zeggen in Auckland Nw Zealand, nav een tussenstop van S/V Oberon

Auckland is en moderne, sjieke, kosmopoliete stad met veel chinezen ; 
het lijkt precies miniatuur-New York, maar ademt een erg britse adem uit,
en, er lopen heel wat hupse meiden rond. Een kort jeansbroekje is mode :
wat ik in de voorbije weken aan vrouwelijk schoon (lees: bloot) gemist heb,
werd vandaag ruimschoots gecompenseerd.  

11 u: Adam komt toe met de ferry, en heeft zijn fiets bij voor de terugweg.
Samen eerst een Leffe-van-'t vat gaan drinken in de Belgian Pub, heerlijk.
Daarna lunchen op de 1e verdieping vh ferrygebouw, terras met zicht op de 
haven, de ferryterminals, en in de verte, het eiland  waar ie verblijft met de 
marina, waar tussen zo'n honderd yachten, de mooie Elena gemeerd ligt. 
We hadden elkaar veel vertellen, en Adam moest natuurlijk alles weten van
mijn avontuur met Oberon. Hij maakt jullie veel groeten over en kocht voor
elk van de kinderen een T-shirt ! Leonie was bij de kindjes gebleven om de
verjaardag van Pieter te vieren, en na de middag gingen ze met vrienden 
zeilen. Wekelijks neemt hij aan de zeilregatta deel hier in de ruime haven.

Vandaag is het precies 1j dat jullie samen het panamakanaal doorvaarden 
Een adembenemend avontuur, dat ik nog eens doorlas op hun blog (17/3/10). 
Het zou best kunnen dat dieven de propeller vd Elena ontvreemd hebben. 
Ik vertel dit hier a tafel a een bemanningslid, die me bevestigde dat er heel
wat georganiseerde misdaad cirkelt in en rond het panamakanaal, meestal
ivm drugsmokkel. Zo wordt in de 1e sluis vaak door duikers de onderkant 
van schepen gecontroleerd, of er niets onderaan meegesmokkeld word. 
Drugtraffikanten durven zelfs onderaan schepen die naar Brisbane varen, 
cartouches (torpedos) met cocaïne bevestigen...!  Merkwaardig genoeg is
het niet de eerste keer dat een zeiljacht z'n schroef 'verliest' in die sluis !
Hadden ze de schroef van dien 'Oyster' maar afgevezen !

Pro's en cons van de verdere reisroute werden onder de loupe genomen.
Via Zuid-Afrika ziet hij niet zitten, dus moet Elena getransporteerd worden
vanaf India tot Suez, en da's niet goedkoop ! De totale hoogte speelt parten
en een mast neem je er zò maar niet uit zeker ? Of wat inkorten, Adam !!??
Cargo tot 6 m hoogte kan op de Walleniusschepen geladen worden ! 

Na afscheid genomen te hebben en nog wat gewinkeld, was ik net aan 
de boot terug toen een hevige stortbui losbrak: zoveeel water op een uur tijd, 
heb ik nog nooit uit de hemel zien vallen tenzij in Palenque (Mexico): je zag 
geen 500 m ver meer. De zondvloed hield inmiddels op, iedereen is binnen.

Ondertussen is 't 21 u geworden en donker: we varen uit met achter ons het
mooiste feeërieke zicht ooit: bij heldere nacht, de lichtjes van de kustlijn, in
die machtige, wijdse baai van Auckland -met in kontrast daarmee, het donkere
dreigende profiel van die oude vulkaan opzij, kompleet in duisternis gehuld.
Onvergetelijk. Laatste etappe naar Brisbane, Australië, waar ik afmonster en
A Small Nest mij zal opwachten, het doel van mijn Odyssee !

woensdag 16 maart 2011

voer voor filosofen

Voltaire trekt graag van leer tegen de nonsens van de katholieke kerk, en sommige van haar 
praktijken, zoals het doopsel. De hypocrisie die erachter schuilt ontmaskert hij genadeloos : 
ik neem een paar uittreksels uit zijn Dictionaire Philosophique (1764), waar ik een engelstalig
exemplaar van bij heb, in de bibliofiele Penguin reeks, Great Ideas, boekje dat ik aan de kapitein
wil schenken als ik komende week afscheid neem. Reeds heb ik een opdracht opgesteld op een
postit, die gaat als volgt: ‘Dear captain: you will enjoy this little book, written by an eminent 
philosopher, who’s ideas match quite well with yours! Like you, he believes that no man is 
born evil.’ Z’n dochter -ongelovig als hijzelf, trouwt in september met ‘n dominee, prima kerel, 
zo benadrukt hij. Ik wens haar en de kapitein vanzelfsprekend alle geluk toe bij dit huwelijk; 
tussendoor zal hij in dit boekje genoeg stof vinden ter discussie met zijn a.s. schoonzoon.
Want, Voltaire, vader van de Franse revolutie notabene, is van alle tijden: ‘Immortalis !’

Een paar uittreksels, naar aanleiding van de traditionele doop bij het passeren
van de equator (zie lager: ‘Vi Neptunus’) hier aan boord van M/V Oberon.

“Mensen, die zich als altijd door hun zintuigen laten leiden, stellen zich gemakkelijk voor, dat 
wàt het lichaam wast, ook de ziel zuivert. Reeds onder Egyptische tempels bevonden zich grote waterciterns ten behoeve van de priesters... en sinds ‘s mensen heugnis tot op vandaag, zuiveren de Indiërs zich in de Ganges, ritueel dat ons via de Hebreeuwen bereikte. Johannes doopte in de Jordaan, ook Jezus liet zich door hem dopen, hoewel ie zelf nooit iemand gedoopt heeft - maar wie gaat er nu
aan zo’n ritueel raken: zo werd het doopsel hoofdritus en bezegeling van het Kristen zijn.

In de eerste eeuwen van het Christendom, werd dit sacrament lekker misbruikt, door tot aan zijn 
sterfbed te wachten, om het doopsel te ontvangen. Mooi bewijs daarvan, het voorbeeld dat keizer Constantijn zelf gaf (grondlegger van de katholijke staatsgodsdienst, ‘unam sanctam et apostolicam ecclesiam’ –geloof me ! nvdrmet volgende redenering: het doopsel wist alles schoon: eerst mijn 
vrouw en zoon ombrengen, en nog een paar rivalen, waarna ik me dopen laat, en de hemel komt
mij toe ! En dat deed hij ook,” aldus Voltaire.

Het is gewoon een perverse gedachte -om hem verder even samen te vatten- dat de mens van nature slecht zou zijn, en zo in de wieg gelegd; pervers is het, om een onschuldig kind onder al het denkbare kwaad van de wereld te willen bedelven. ‘Want als het zo was,’ -Voltaire is eigenlijk goddelijk (!) in
zijn bewijsvoering, ‘dat hij in wezen slecht, en even kwaadaardig zou zijn wanneer ongeluk hem treft
(wat hem ongetwijfeld aan zou zetten om uit woede wraak te nemen voor het hem aangedane leed), 
dan zouden we elke morgen zoveel mannen vinden, die door hun vrouw koud gemaakt werden, en vaders van ’t zelfde, door hun kinderen, zoals we bij dageraad de kippen aantreffen, die door een 
wezel de keel overgebeten zijn om het bloed te drinken !’ Pervers idee, inderdaad, want op zich 
reeds oorzaak van veel kwaad: of hoe je gelovige mensen met een levenslange neurose opzadelt !

Voor Voltaire is de begeerte de bron/moeder van alle kwaad: de begeerte, die men op zijn ergste
aantreft in steden als Rome, Venetië, Parijs, Londen en Amsterdam!  Zo staat het er !! (waar hààlt
ie het ?!) ‘Ongetwijfeld is er nog téveel kwaad in de wereld, maar, er is oneindig veel minder kwaad, 
dan men denkt,’ zegt hij, en dit verklaart hij door des mensen subjectiviteit: ‘wij overdrijven,’ zegt hij,
bij ’t minste dat er verkeerd gaat: ‘zijt ge bedrogen, dan zijn àlle mensen leugenaars en bedriegers! 
voor een melancholicus die slachtoffer werd van een onrechtvaardigheid, stikt het ganse universum
van verdoemden, terwijl een jongeling op vrijersvoeten, die na de opera uit souperen gaat met zijn
geliefde aan zijn zijde, zich nauwelijks zal voorstellen dat er ongelukkige mensen bestaan.’
(yterst interessante definitie van melancholie: vindt ge in geen enkel tekstboek!)
 
Zou Voltaire dit vandaag nog zeggen, met al wat we rondom ons en op TV zien? Oorlog alom !
Heeft de misdaad tegenwoordig andere proporties aangenomen? Denk aan misdaadorganisaties..
Wat een tsunami kan teweeg brengen, wist hij wel, sinds de ramp die Lissabon overkwam in 1755.
Toch laat hij -tegen beter weten in, Candide terplekke zijn stoplap herhalen: “tout est pour le mieux,
dans le meilleur des mondes”. Persoonlijk verkies ik: "Cultivons notre jardin," - eronder verstaan:
elk zijn eigen tuintje wieden ! ".. en elk moe voo' z'n eigen deure vagen," orakelde ons moeder !
De prachtige Zweedse encyclopedie, Bonniers Uppslagsbok*, die iedereen in de bar kan raadplegen,
citeert uit Candide: "alla sät är bra, utom de tråkiga"! = alle wegen zijn goed, behalve de vervelende, terwijl de zweden er in de dagelijkse omgang ".. utom de dåliga" van gemaakt hebben:
'alle wegen zijn goed, behalve de slechte !!' Van logica gesproken !

Voltaire, François-Marie Arouet : hans prosa är kvick, klar, elegant och träfsäker..! Kämpade för tankefrihet, religionsfrihet och tolerans. (die Gedanken: met wat duits en westvlaams kom je er wel!)

dinsdag 15 maart 2011

correspondentie met de basis

Guido,

Dank voor uw bijzonder verhaal. Altijd genieten wanneer we dit lezen. 
De volle impact van de Tsunami is voor ons momenteel nog onvoorspelbaar,
maar zal ongetwijfeld ernstige gevolgen hebben. Eerst hopen dat Japan redelijk
uit de enorme miserie komt. Ik heb het momenteel weer erg druk met een trip naar (...) 
en een 4 daagse meeting in Stockholm later in de maand …

Vriendelijke groet en een schitterend verblijf toegewenst 
bij je zoon, schoondochter en kinderen …

Tot later! Werner 


----------------------------      ..... even later :


Hallo Werner, 


een goede reis naar Bremen en naar Stockholm gewenst: mocht u mevr. Wallenius 
ginder ontmoeten - hier spreekt iedereen van 'Margarete/a' - maar ik wil nog niet te
familiair doen, breng haar dan mijn respectvolle groeten over, wil je, en zeg haar :

1)-> dat ik elke dag aan haar moet denken, niet alleen omdat ik haar cabine mag 
betrekken, maar de ganse spatieuse hotelaccomodatie ademt haar generositeit uit. 
Zij heeft met Aïda, Othello, Aniara en Oberon, die allen identiek uitgerust zijn, 
de vier mooist/best geaccomodeerde cargoschepen ter wereld 'op haar naam staan', 
getuigen hier mensen die 't kunnen weten. Ook de ruimte speel een belangrijke rol.

Ik kan er van meespreken inmiddels, hoe een beetje véél comfort - en dat màg wel 
(het moét zelfs, zou ik durven zeggen) het leven op de lange omvaart aangenaam maakt :
geen overbodige luxe, mijn gedacht, want op zee ben je constant gekonfronteerd met de 
natuurkrachten, met het zolang samen opéén zitten, ver van huis en van zijn geliefden, 
zonder dat je 'weg of wèèr kunt -(lees: eràf !!) in tijden van spanning of bij konflikten...:
kortom op zee is het niet altijd een pretje. 

2) dat ik nog nooit zo goed geslapen heb in den vreemde als in hààr bed, onder hààr 
donsdeken: de beste beddebak ooit -zonder bijbedoeling uiteraard, maar het brengt 
ne mens toch op gedachten, die ik vanzelfspreend graag met U deel! Het zij zo !

Met vriendelijke groet !

Guido

maandag 14 maart 2011

Il ritorno de Ulysse in patria

Reizen is de 'real thing', reageerde Willem fel, op wat ik daar laatst schreef !
Op 'n reactie van Leonie en Adam, van de 'Elena', medereizigers van Willem, 
waar ze samen mee voeren tot Tonga, eiland waar wij nu ongeveer passeren, 
heb ik ondermeer het volgende geantwoord (naast wat je kunt lezen als reactie 
op de vorige blog) - n.a.v. een prachtige, aangrijpende tekst. 


Over Griekse literatuur heb ik in mijn latijn-wiskunde humaniora weinig gehad, 
maar van de reizen van Odysseus, heb ik in de loop der jaren, wat opgestoken, 
omdat dit ondermeer in muziekdrama's, toneelstukken en opera's terugkomt. 
Wist je dat Ulysses zelfs de haven van Vlissingen aangedaan heeft !? Die van 
Zeeland, waar ik heel wat vrienden heb (RC Middelburg), weten dat zeer goed !
Hij gaf er zelfs zijn naam aan: oorspronkelijk "Ulyssingen"! geloof het of niet !!



De veelzeggende tekst die geciteerd wordt, hangt in de Elena niet voor niets
aan de deur, vermoed ik, want ook mij komt die over als een soort openbaring: 
allengs ervaar ik meer en meer welke diepmenselijke rijkdom scheepje-varen
met zich meebrengt, en het begint mij stilaan te dagen, dat dit zoiets als een 
goed bewaard geheim van zeevaarders is, om van economische rijkdommen
nog maar te zwijgen, cfr de handel in specerijen destijds. Nu zijn 't auto's enz.


Meer en meer begrijp ik Ulysses: dat die zwerver niet 'gepresseerd' was om
naar huis te keren! Hedwig zal even geduldig op mij wachten als Penelope, 
zeg ik tot mezelf: in één van haar reacties een paar dagen terug, sprak ze me 
trouwens al ààn, met "Odysseus"! Entre bon entendeurs: één woord volstaat 
voor een goed verstaander, zeggen ze bij ons ! No hurry, indeed, lees maar !
"But don't in the least hurry the journey :
better it last for years, so that when you reach the island you are old,
(and) rich with all you have gained on the way.."
...een niet mis-te-verstane boodschap, een onverbloemd advies, en, 
gezien ik me bijlange nog niet oud voel... neemt de verleiding gestaag toe !


'Il ritorno de Ulysse in patria', late opera van Monteverdi, een meesterwerk, 
componeerde hij toen ie ook al van jaren was, zo'n 70, maar blijkbaar nog
niet uitgezongen -hoewel het die frisheid van zijn eerste baanbrekende 
opera, L' Orfeo (1606 : hij was toen 30), niet meer heeft. Ver even oud,
ondervond ik de inspiratie, in vergelijking tot vroeger al fel tanend, maar, 
als ik zo voor mijn laptop zit, en aan viooltjes denk, komt ze al doende, 
de muze, en voel ik me, zoals in het liedje, 'net als een koning zo rijk'. 
Vooral als ik wat reacties of mails binnenkrijg. 

We reizen niet meer om te leren, maar in mijn 'oude dag', 
kan het misschien nog, om wat inspiratie op te doen.. 


zondag 13 maart 2011

final countdown

Vanmorgen vroeg ik een onderhoud aan met de kapitein, want ineens begon ik me te realiseren dat 
het juist nog 8 d was voor we in Brisbane toekomen, en ik àfmonster: er valt trouwens één dag wèg, 
bij het overschrijden van de 360° meridiaan, en van een bemanningslid heb ik al begrepen, dat het 
niet zondag 13 is die wegvalt, maar de maandag: derhalve wordt hier op de boot aan 'de zondagsmis' 
niet geraakt. Dagindeling die -behoudens de wachtregeling, afwijkt van het wekedagse, nl. slechts 2 
maaltijden, brunch om 10u en om 15u dinner. 

The final countdown dus. Ik vroeg hem -naast een paar practische dingen ivm douane en bagage, 
of hij ons experiment nog zou herdoen: je weet nooit, wat een charel als ik, allemaal ook teweeg zou 
brengen bij de vaste bemanning: tot capita, tot sensus ! Zoveel hoofden, zoveel miserie, en zoveel 
mogelijke misverstanden, zou ik er van durven maken. Een vreemde vogel als ik (odd bird - zei Klaus)
in de bijt, da' s al niet evident ! (Maar 'k heb me gedeisd gehouden: U zult ook àchter mijn rug geen 
klachten horen). Zijn antwoord was trouwens onverdeeld positief: hij herhaalde dat hij graag mensen 
leert kennen, en graag nieuwe vrienden maakt. Geen probleem dus, ik passeerde mijn 'examen'.



De kapitein zelf wist te duiden dat dit dé reis van mijn leven moet geweest zijn, en dat is ook zo.
Maar -zonder vooruit te lopen, zonder ongelukken en zonder problemen en zonder moeilijkheden te 
veroorzaken, ben ik er zonder kleerscheuren van àf gekomen, en zijn zìj goddank! -takgud (zweuds neologisme), van mij verlost. Voor herhaling vatbaar, zo heb ik begrepen ! Gelukkig ben ik het engels
goed meester, want mekaar goéd verstaan is op een schip van levensbelang. En ze zijn al spaarzaam
met hun woorden -van hoog tot laag ! Vanavond, relax nl. op zaterdag, was het een gans andere 
atmosfeer, en heb ik wel 2 metamorfosen gezien, die ik eerst niet voor mogelijk geacht zou hebben.  


Vanaf nu is het aftellen, douaneformaliteiten voorbereiden, afspreken met Willem, valiezen maken.
Nog een tussenstop in Nw Zealand op donderdag, en zondagnacht komen we in Brisbane toe.




zaterdag 12 maart 2011

tsunami-alarm

ik dacht dat we iets gingen beleven met dat Tsunami-alarm, gisterenmorgen door de radio op de brug,
waar ik me bevond om de zonsopgang te fotograferen (ik heb al zo'n 1500 foto's voor u), maar neen !
We kruisten à 18 kn in frans (territoraal?) gebied, halfweg tussen les îles Marquises (Gauguin, Brel)
en les îles de la Société (Tahiti). Het was alarmerend en tzt ook mooi dat gebroken engels te horen,
afgewisseld met het ons vertrouwde frans in dezer voege -waar je slechts de helft van verstond
door de fading en het gekraak:

"sécurité, sécurité, message pour tous les navires.." tsunami in de regio: in de Markiezen is een golf
van 2 à 3 meter geregistreerd, en op Tahiti zou de golf nog zo'n 70 cm bedragen", en dat òm de 5 min! Bingo, dacht ik, hier maak ik de shot van m'n leven, camera op kleine driepikkel opgesteld aan 't raam,
naar 't N-W gericht, interval op 30" ingesteld... binnen zo'n 30 min. komt ie eraan, that sun of a bitch!
Rap op weg naar de refter, mijn vrouw getelefoneerd: tsunami op komst, dat we nog leefden en dat de boot nog niet gekapseisd was, omdat de golf er nog moest aankomen, kwestie van ze gerust te stellen!

De derde stuurman Roberto L. een schrandere jonge filippino, die de wacht liep van 04 tot 08, had al uitgerekend dat de golf ons ging bereiken om 07.45. Dit toonde hij de kapitein die om 07.05 u zijn neus
binnenstak,  op de navigatiekaart, waar de koers in potlood nauwkeurig uitgetekend/bijgehouden wordt.
Volgt daarop -bijna in telegramstijl, kort vaag en antwoord, op de vertrouwde gedempte toon, waarna
de kapitein doodgemoedereerd zijn koffietje buiten alleen aan z'n tafel gaat slurpen, ik trok er een foto van ! - zonder verder commentaar, en zonder dat we hem nadien nog te zien kregen. Ook geen public adress, om de mensen te verwittigen. Olof de viking wist nog van niets toen ik hem om 07.28 u aan de refterdeur tegen het lijf liep, en het sensationele nieuws meedeelde.

We zijn niets gewààrgeworden uiteindelijk: een golf van 70 cm, zié je zelfs niet van op zo'n torenhoog schip, terwijl de swelling -de golfslag, zo'n anderhalve meter hoog, al 'niets' lijkt van bovenaf gezien. Teleurgesteld bel ik m'n vrouw op dat het niéts was.. "press your local telephone number, starting with ziérooow-ziérooow, for innernational calls !" -ik heb het tot treurens toe, tientallen keer aanhoord, dat deuntje, alvorens de comunicatie tot stand kwam. Nu, niet geklaagd hoor: is het niet fantastisch dat je
zòmaar midden op de oceaan naar huis kunt bellen, alsof het naar je gebuur is... ongelooflijk ! alleen
wat vertraging ; twintig jaar geleden was 't ànders op zo'n cargo, was je voor weken weg zonder enig
nieuws, en hadden ze 't ràden of het schip al dan niet gezonken was...  in de tsunami !!

Een vriend van me, Seppe, gaf me als goede raad, een spel kaarten mee te nemen. Nee, Sep, niémand die hier van kaarten spreekt, trouwens gedaan met het 'socializing' aan boord: zodra vrij of gedaan met eten, duikt iedereen zijn kajuit in, achter zijn computer...  daarom ook dat het mailverkeer zo duivels traag verliep buiten de werkuren. Het leven op zee is 't er àl mee veranderd, door internet en de communicatiesatellieten. Op het upperdeck troont hier een paraboolantenne van 2,4 m diameter,
bovenop een sokkel van 3 m hoogte, die automatisch de beste satellietverbinding selecteert. (Een
man kan in die bol rechtstaan!) Daarmee liggen alle hoeken van de wereld binnen bereik.

Ze bekijken gewoon de sterren niet meer: de automatische piloot zorgt er voor dat de stuurman-
van-wacht alléén maar hoeft toe te kijken en zijn instrumenten in de gaten te houden: enkel het
toerental van de motor van 25.000 paarden regelt hij wat bij, en als er te felle wind tegenzit, zal
hij de koers iets bijsturen, kinderspel eigenlijk (wel een grote verantwoordelijkheid, terwijl de helft
van de bemanning in zijn beddebak ligt).
Maar van zeilen zelf zou hij niets terecht brengen, zei onze sympatieke Roberto, dat bekende hijzelf.

JORDBÄVNING, mv. JORDBÄVNINGAR...

"The wise traveller travels only in imagination. An old Frenchman (he was really a Savoyard)
once wrote a book called "Voyage autour de ma chambre". I have not read it, and do not even 
know what it is about, but the title stimulates my fancy. In such a journey I could circumnavigate
the globe..." waarop een beschrijving volgt van wat er aan biezonders zoal te zien is.. in de verste uithoeken van onze jordklot !

Aan het woord William Somerset Maugham, meester-verteller en toneelschrijver (1874-1965), 
aanhef van 'Honolulu', derde short story in zijn 1e verhalenbundel die tot stand kwam na zijn 
rondzwervingen in de Pacific .. toepasselijk dus, wel hier aan boord ¡ toevallig ! op gekomen : 
die Pinguinpockets met oranje rug, in m'n bibliotheek naast die van Graham Greene, vier heb
ik er mee van hem. Was de lievelingslectuur van een bevriende psychiater, veertig jaar terug, 
maar 't kwam er nooit van om eraan te beginnen: Of Human Bondige, A Rasor's Edge e.a.

Mijn aandacht werd erop gevestigd door 'mon maître-à-penser', Eric Berne, in z'n bestseller, 
Games People Play (1964: over two million copies sold worldwide, het beste wat ooit over 
de mens in z'n omgang met ànderen (transactional analysis) geschreven is, zijn gewicht in
goud waard). Het kapittel 'Rapo', over verkrachter-spelletjes, nog eens aan het doorploegen: 
als voorbeeld van een 'Kind-prototype-variant' van dit misselijk spelletje (bij voorkeur door 
kleine meisjes opgevoerd die erop uit zijn jongetjes te vernederen en voor 'viezerik' uit te
maken, citeert hij Maugham's Of Human Bondage' (over het menselijk slavendom), een turf,
waar ik -uit wanhoop- op p. 563 aan begonnen ben. Raar hoe op de Pacific, een aantal
dingen ineens in hun plooi vallen.  Le pli !

Het Tsunamialarm van deze morgen, ook in onze regio, bleef gelukkig zonder gevolgen 
-voor ons althans. Straks voor 't zelfde geld, Indonesië, Sumatra nog 's, overmorgen de Filippijnen, allemaal gelegen in aardbevingsgebied. Wie zich dààr waagt, neemt risico's,
waar hij later spijt van kan krijgen, vooral als hij er niet echt zijn moest ! Voltaire stuurde
Candide in 1755 op reis naar Lissabon, om er de stad verwoest te zien. Naar schatting,
60.000 slachtoffers toen. Toch herhaalt deze eeuwige optimist: 'Tout est pour le mieux
dans le meilleur des mondes!' “Alles heeft z'n goê kant, behalve tragedies natuurlijk":
Alla sätt är bra, utom de tråkiga! dat heeft de Zweedse encyclopedie er van gemaakt,
Uppbok, die ik erop nasloeg om deze gegevens te verzamelen, onder 'Jordbävning'.   

Mij niet gezien, sorry, noch in San Francisco, waar ze binnen de eerste 10j de 'big one'
verwachten, noch in Istanbul (1999: 17.000 doden): in de kasbah, overdekte markt, zal
't er binnenkort nog eens 'n pantomime van jewelste zal zijn. (Zie m'n opmerking eerder
op deze blog, ivm het boek 'Blijf thuis!', waar de auteur de oorzaak van alle onheil ter
wereld toeschrijft aan mensen die op reis gaan !) 

Wàt mensen zo bezeten maakt om op reis te gaan? eigenaardig genoeg, de veranderde
tijdsbeleving die zo speciaal is aan reizen: omdat alles nieuw is wat je ziet, zegt Bomans
(op zijn manier nog zo'n onovertroffen psycholoog !), kruipt de tijd weer traag vooruit,
terwijl er in onze vertrouwde omgeving geen nieuws is, en geen verwondering meer,
en we staan er niet meer bij stil.
Blijf ook ik in het vervolg beter thuis, om op zolder de toer van de wereld te doen, in
grenzeloze verbeelding ? Wat ik elk van mijn lezers alvast toewens.. meer bepaald
diegenen, die het fysiek, of om welke reden dan ook, niet meer (aan-)kunnen. Tot kijk !

vrijdag 11 maart 2011

CRUZ DEL SUR !!

Vanmorgen om 5 u uit de veren, en wat zie ik : een fantastische sterrenhemel !
Oei, niet te missen, in pyama naar buiten: ongezien spektakel met Cruz del Sur, 
het Zuiderkruis : onder de evenaar, voor zeevaarders 's nachts, orientatiepunt 
bij uitstek, ekwivalent van de poolster bij ons. Om stil van te worden, en
zo helder om zien, dat ik er twee Filippino's die al te been waren, bijriep. 

Zegt Elmer: did you hear the breaking news: earthquake in Japan, 8.9 Richter !
Tsunami 10 m high in Japan... Ja, jonges, wij naar de brug: daar kraakt de radio, 
gebroken engels met Frans accent, afwisselend Frans: "Sécurité, sécurité.. etc;"
'aan alle schepen in de stille oceaan': tsunamiwarning. Roberto, stuurman v wacht, 
heeft al berekend dat de golf onze boot binnen driekwartier bereikt. Apocalyps now !
Volgens de radio zo'n 60 cm hoog in ons gebied, terwijl de golf tot 2-3 m hoog was
in de Markiezen, en even later in les îles Société (=Tahiti) amper nog 70 cm bedroeg.

Camera in aanslag, continu opname ingesteld met interval van 30''. Dit wordt het
shot van m'n leven - dacht ik in m'n onnozelheid. Want niets gezien, niets gevoeld, 
terwijl de golf zonder enige twijfel onder ons door is gegaan, maar wat is 60 cm in 
verhouding met de golven van de swelling uit de zelfde richting, die momenteel 'n 
anderhalve meter hoog staan, van op een hoogte van 30 m nauwelijks te merken...
En zeggen dat ik hem in m'n verrekijker op een paar tientallen mijl meende waar te 
kunnen nemen, een donker smal lintje op de gezichtseinder, over een sector van 
zo'n 30°... Neen, geen gezichtsbedrog, maar kwam ook niet nader.. Vergeefs dus. 
Onverstoorbaar gaat het inmiddels verder naar WP 8, thv Maupiti, nog 800 nm om 
dan meer zuidwaarts af te buigen, in rechte lijn naar Auckland, Nw Zealand. 

"Is er meer dan 1 vrouw aan boord?"  Ingrid is de eerste die het mij op de man af
durft te vragen...R/ YESS : 3, van jong naar oud (1) EEN PIEPJONG DING (Sarah, 
KADETJE NOG IN OPLEIDING --Doet Universitaire studies; een ijsblokje...); (2)
MIA, dekmatroos (sexbom in 't WE, in de week een halve vent; ytterst antipathiek,
is een zweedse die in Thailand bij haar Taïse vriend-met-Harley, een Taï woont, 
hier samen met de kapitein het langste aan boord, al sinds de te-waterlating nl.;
heel eigenaardig, lijkt wel een tweevoudige persoonlijkheid: op de BarBQ was ze
wèl onderhoudend; spontaan bekende ze zelf, dat ze enkel in 't WE sociabel is..)
(3) last but not least: KOKKIN AGNETA, prima CHEF, elke dag weer wat nieuws, 
een belevenis; in tegenstelling tot de vorige kokkin, ytterst slanke verschijning.
Vriendelijk, maar onpeilbaar. Gereserveerd lijkt hier aan boord wel het consigne,  
de GGD (grootste gemene deler). Niemand die aan tafel zijn stem zal verheffen. 
Een ingetogen sfeer feitelijk, hier aan boord. Niet slecht voor de concentratie...!



fanmail

Vandaag stelde ik de vraag a enkele mensen -laatkomers ad ontbijttafel zoals ik, 
"mocht je één man/vrouw méér aan boord mogen kiezen, wie/wat zou dat zijn?" 
waarop Jon Erik zonder aarzelen antwoordde, 'n sekretares, of tenminste iemand,
die met de computer overwég kan, tot hij uiteindelijk zei: een computerspecialist. 
"Vraag 't de kapitein maar, die zal het zelfde zeggen ! voegde hij eraan toe. Ik om
10 u naar de kapitein -in het hol van de leeuw, op z'n bureel achter zijn computer:
"de twee, secretares én tzt computerspecialist(e), met klemtoon op secretares: 
ik geloof dat hij verzuipt in het mailverkeer, want ook heel kort en zakelijk waren
zijn mails, vòòr ik in Zeebrugge aan boord ging. "Elke haven brengt telkens weer nieuwe problemen & vragen met zich mee, alles via computer tegenwoordig!"
¿'t is niet zo zoals in het liedje? opperde ik : "..and in ev'ry port I lost my heart, 
and then left one lonely girl!?", "No," replikeerde hij gevat, "...lost my money!!" 
(Ricky Nelson: I'm a travellin' man -één van m'n favoriete 'operettes' !)

Klaus m'n tafelgenoot, barbier op dopen, studies anthropologie én kultuurfreak, 
doet als simpel dekmatroos-brandweerman aan boord, ook nightwatch mee op 
de brug van 04 tot 08, tijdstip waarop hij dan op z'n dooie gemak, als voorlaatste 
in de eetzaal verschijnt, waar ik even op m'n gemak nog zit te genieten van allerlei
läkkers van de zweedse ontbijttafel. (Correctie, terloops, dames en heren, met m'n excuses aan de zweden: smörebröt, bestaat gewoon niet: dit woord zou alleen in Denemarken gebruikelijk zijn. Het is dus wel knäckebröt dat ze hier eten! sorry! )         Het is een ritueel geworden: hier begint de dag voor mij telkens in weelde én met studie -wat ik nooit zal verleren. Les Zweeds! Eén hilarisch onderdeel ervan is,  die zweedse uitspraak, al die verschillende klemtonen, zangerig bovendien (nog erger dan de limburgers bij ons), waar ik de sleutel nog niet van gevonden heb.   Wel, Klaus, die zou een vrouw in meer verkozen hebben, een vrouwspersoon,    die zo een beetje van alles kan naast masseren ("nèj, gin vent ! - I would feel mysjelf unkomftbl !"), de groepssfeer bevorderen alsmede spanningen oplossen, een sociale assistente eigenlijk, dat was zijn besluit. P.S. eigenlijk zou hìj voor  dat laatste de meest geschikte zijn -en daar had hij nog niet aan gedacht !
Zelf had ik bij het opstaan vanmorgen, -de eerste maal dat ik mezelf betrap, uit volle borst te zingen: moet ik me hier echt wel thuis voelen), gedacht: wat zouden ze/of ik, hier nog meer kunnen gebruiken: een pedicure-manicure, een beauty-parlour?  dekadent, hee, zo'n idee ; bewijs dat er hier niet veel tekort is. Stel je voor, dat ik op een gelijkaardig cargoschip in een sluis vh panamakanaal een heuse basketring zag, boven op het dek, en dat ze hier aan boord zelfs kricketstokken hebben, een sauna annex gym... tot en met lig- & plooistoelen om te zonnebaden !  Getting physical !  Moet van kapitaal belang zijn, als ze in geen maand vàn het schip kunnen: hoe ruim ook, op tal van kleine dingen dient gelet die een ontspannen sfeer in de hand werken en 't leven zo aangenaam mogelijk maken, te beginnen met broeder ezel (Franciscus) > dit is een kolfje naar m'n hand. Lui ben ik geenszins, wel yttermate gemakzuchtig ! Het kan dus wèl, hier!