happy go lucky me !

If I got òne chance in a lifetime to sail on a cargovessel, lets say 1/100,

and if I got òne chance out of 100, to be on the bést cargo in the world, 

ànd, to celebrate my birthday within a 40 days journey (365 x 1/40 = 9)

then, would this chance be higher than 1/ 100 x 100 x 9 = 1/ 90.000 ??

means òne chance out of 90.000, that's less than the chance of winning

one million dollar on the lotto or on the steeple chase....?

  >>>   do you imagine, I'm a lucky guy ?? Today, on my 67th birthday !??

My best thanks go to Werner vD and Jo Coens, for making this possible, 

and especially to capt. Lars Melin, for allowing me on 'his' ship, Oberon, 

and last but not least to chief-engineer, Jon-Erik,  who organised a fare-

wel drink in his cabin, together with the captain. Lucky, indeed, I am !

feestmaal

Het feestmaal op de vooravond van mijn verjaardag was excellent :
met inspraak van het feestvarken, Gravad Oxfile & Löjromssås voor 
hors-d'oeuvre, Lammkotletter & Potatisgratäng (gratin Dauphinois) 
en 'n meerlagige 'Princess'-verjaardagstaart, waar boven op de 
olijfgroene marsepeinlaag, mijn naam in chocoladeletters prijkte. 
De Tempranillo die ik meehad kwam goed vanpas en smaakte !
Agnetha zette haar best beentje voor, en om haar te bedanken, 
schonk ik haar twee boeken van P.G. Wodehouse, 'The coming of
Bill' en 'The girl on the sea' (!) -ze was daar héél blij mee-chance, 
want aan boord kunt ge geen bos bloemen gaan kopen ! 

tijdens 't eten stond de kapitein ineens recht, en bracht een toast uit, 
die nogal een beetje indruk maakte, want hij begon met M.L.King 's
"I had a dream" ! (Speech die hij afstak in 1963 voor 50.000 mensen
op Pennsylvania Ave, Washington) en hij verschoof dit thema naar 
'zijn schip', de Oberon, dat hij droomde het mooiste te zijn van allen, 
met een dreamteam, en dat benadrukte hij: stuk voor stuk excellente
mensen, het moet gezegd worden, en ik zal het niet tegenspreken. 
Het professionalisme, de ambitie om top-ranking te zijn straalt hier
van alle geledingen af, en draagt bij tot dat gevoel van veiligheid,
dat van gans de reis nooit, ik herhaal nooit!- in het gedrang kwam.

Ik had een speechke voorbereid, en kon dan ook passend reageren,
om de mensen één voor één te bedanken en de crew -met op de
eerste plaats de kapitein, te feliciteren in haar geheel. Respect en
responsability, is hier schering en inslag, en dat voorbeeld stelt als
eerste de kapitein Lars Melin himself. Eigenaardig bewijs daarvan, 
dat alles zo keurig, ordentelijk en zo proper is ! Nooit had ik zoiets
van dàt nivo, op een cargo, tussen zeelui, verwacht. 

Auckland, Nieuw Zeeland

brief a Willem op Asmallnest - die me opwacht straks in Brisbane, Au., 
nadat zijn zeilcompagnon Adam van de 'Elena' me was komen gedag
zeggen in Auckland Nw Zealand, nav een tussenstop van S/V Oberon

Auckland is en moderne, sjieke, kosmopoliete stad met veel chinezen ; 

het lijkt precies miniatuur-New York, maar ademt een erg britse adem uit,

en, er lopen heel wat hupse meiden rond. Een kort jeansbroekje is mode :

wat ik in de voorbije weken aan vrouwelijk schoon (lees: bloot) gemist heb,

werd vandaag ruimschoots gecompenseerd.  

11 u: Adam komt toe met de ferry, en heeft zijn fiets bij voor de terugweg.

Samen eerst een Leffe-van-'t vat gaan drinken in de Belgian Pub, heerlijk.

Daarna lunchen op de 1e verdieping vh ferrygebouw, terras met zicht op de 

haven, de ferryterminals, en in de verte, het eiland  waar ie verblijft met de 

marina, waar tussen zo'n honderd yachten, de mooie Elena gemeerd ligt. 

We hadden elkaar veel vertellen, en Adam moest natuurlijk alles weten van

mijn avontuur met Oberon. Hij maakt jullie veel groeten over en kocht voor

elk van de kinderen een T-shirt ! Leonie was bij de kindjes gebleven om de

verjaardag van Pieter te vieren, en na de middag gingen ze met vrienden 

zeilen. Wekelijks neemt hij aan de zeilregatta deel hier in de ruime haven.

Vandaag is het precies 1j dat jullie samen het panamakanaal doorvaarden 

Een adembenemend avontuur, dat ik nog eens doorlas op hun blog (17/3/10). 

Het zou best kunnen dat dieven de propeller vd Elena ontvreemd hebben. 

Ik vertel dit hier a tafel a een bemanningslid, die me bevestigde dat er heel

wat georganiseerde misdaad cirkelt in en rond het panamakanaal, meestal

ivm drugsmokkel. Zo wordt in de 1e sluis vaak door duikers de onderkant 

van schepen gecontroleerd, of er niets onderaan meegesmokkeld word. 

Drugtraffikanten durven zelfs onderaan schepen die naar Brisbane varen, 

cartouches (torpedos) met cocaïne bevestigen...!  Merkwaardig genoeg is
het niet de eerste keer dat een zeiljacht z'n schroef 'verliest' in die sluis !
Hadden ze de schroef van dien 'Oyster' maar afgevezen !

Pro's en cons van de verdere reisroute werden onder de loupe genomen.

Via Zuid-Afrika ziet hij niet zitten, dus moet Elena getransporteerd worden

vanaf India tot Suez, en da's niet goedkoop ! De totale hoogte speelt parten

en een mast neem je er zò maar niet uit zeker ? Of wat inkorten, Adam !!??
Cargo tot 6 m hoogte kan op de Walleniusschepen geladen worden ! 

Na afscheid genomen te hebben en nog wat gewinkeld, was ik net aan 

de boot terug toen een hevige stortbui losbrak: zoveeel water op een uur tijd, 

heb ik nog nooit uit de hemel zien vallen tenzij in Palenque (Mexico): je zag 

geen 500 m ver meer. De zondvloed hield inmiddels op, iedereen is binnen.

Ondertussen is 't 21 u geworden en donker: we varen uit met achter ons het
mooiste feeërieke zicht ooit: bij heldere nacht, de lichtjes van de kustlijn, in
die machtige, wijdse baai van Auckland -met in kontrast daarmee, het donkere
dreigende profiel van die oude vulkaan opzij, kompleet in duisternis gehuld.
Onvergetelijk. Laatste etappe naar Brisbane, Australië, waar ik afmonster en
A Small Nest mij zal opwachten, het doel van mijn Odyssee !

voer voor filosofen

Voltaire trekt graag van leer tegen de nonsens van de katholieke kerk, en sommige van haar 

praktijken, zoals het doopsel. De hypocrisie die erachter schuilt ontmaskert hij genadeloos : 

ik neem een paar uittreksels uit zijn Dictionaire Philosophique (1764), waar ik een engelstalig

exemplaar van bij heb, in de bibliofiele Penguin reeks, Great Ideas, boekje dat ik aan de kapitein

wil schenken als ik komende week afscheid neem. Reeds heb ik een opdracht opgesteld op een

postit, die gaat als volgt: ‘Dear captain: you will enjoy this little book, written by an eminent 

philosopher, who’s ideas match quite well with yours! Like you, he believes that no man is 

born evil.’ Z’n dochter -ongelovig als hijzelf, trouwt in september met ‘n dominee, prima kerel, 

zo benadrukt hij. Ik wens haar en de kapitein vanzelfsprekend alle geluk toe bij dit huwelijk; 

tussendoor zal hij in dit boekje genoeg stof vinden ter discussie met zijn a.s. schoonzoon.

Want, Voltaire, vader van de Franse revolutie notabene, is van alle tijden: ‘Immortalis !’

Een paar uittreksels, naar aanleiding van de traditionele doop bij het passeren

van de equator (zie lager: ‘Vi Neptunus’) hier aan boord van M/V Oberon.

“Mensen, die zich als altijd door hun zintuigen laten leiden, stellen zich gemakkelijk voor, dat 

wàt het lichaam wast, ook de ziel zuivert. Reeds onder Egyptische tempels bevonden zich grote waterciterns ten behoeve van de priesters... en sinds ‘s mensen heugnis tot op vandaag, zuiveren de Indiërs zich in de Ganges, ritueel dat ons via de Hebreeuwen bereikte. Johannes doopte in de Jordaan, ook Jezus liet zich door hem dopen, hoewel ie zelf nooit iemand gedoopt heeft - maar wie gaat er nu

aan zo’n ritueel raken: zo werd het doopsel hoofdritus en bezegeling van het Kristen zijn.

In de eerste eeuwen van het Christendom, werd dit sacrament lekker misbruikt, door tot aan zijn 

sterfbed te wachten, om het doopsel te ontvangen. Mooi bewijs daarvan, het voorbeeld dat keizer Constantijn zelf gaf (grondlegger van de katholijke staatsgodsdienst, ‘unam sanctam et apostolicam ecclesiam’ –geloof me ! nvdr) met volgende redenering: het doopsel wist alles schoon: eerst mijn 

vrouw en zoon ombrengen, en nog een paar rivalen, waarna ik me dopen laat, en de hemel komt

mij toe ! En dat deed hij ook,” aldus Voltaire.

Het is gewoon een perverse gedachte -om hem verder even samen te vatten- dat de mens van nature slecht zou zijn, en zo in de wieg gelegd; pervers is het, om een onschuldig kind onder al het denkbare kwaad van de wereld te willen bedelven. ‘Want als het zo was,’ -Voltaire is eigenlijk goddelijk (!) in

zijn bewijsvoering, ‘dat hij in wezen slecht, en even kwaadaardig zou zijn wanneer ongeluk hem treft

(wat hem ongetwijfeld aan zou zetten om uit woede wraak te nemen voor het hem aangedane leed), 

dan zouden we elke morgen zoveel mannen vinden, die door hun vrouw koud gemaakt werden, en vaders van ’t zelfde, door hun kinderen, zoals we bij dageraad de kippen aantreffen, die door een 

wezel de keel overgebeten zijn om het bloed te drinken !’ Pervers idee, inderdaad, want op zich 

reeds oorzaak van veel kwaad: of hoe je gelovige mensen met een levenslange neurose opzadelt !

Voor Voltaire is de begeerte de bron/moeder van alle kwaad: de begeerte, die men op zijn ergste

aantreft in steden als Rome, Venetië, Parijs, Londen en Amsterdam!  Zo staat het er !! (waar hààlt

ie het ?!) ‘Ongetwijfeld is er nog téveel kwaad in de wereld, maar, er is oneindig veel minder kwaad, 

dan men denkt,’ zegt hij, en dit verklaart hij door des mensen subjectiviteit: ‘wij overdrijven,’ zegt hij,

bij ’t minste dat er verkeerd gaat: ‘zijt ge bedrogen, dan zijn àlle mensen leugenaars en bedriegers! 

voor een melancholicus die slachtoffer werd van een onrechtvaardigheid, stikt het ganse universum

van verdoemden, terwijl een jongeling op vrijersvoeten, die na de opera uit souperen gaat met zijn

geliefde aan zijn zijde, zich nauwelijks zal voorstellen dat er ongelukkige mensen bestaan.’

(yterst interessante definitie van melancholie: vindt ge in geen enkel tekstboek!)

 

Zou Voltaire dit vandaag nog zeggen, met al wat we rondom ons en op TV zien? Oorlog alom !

Heeft de misdaad tegenwoordig andere proporties aangenomen? Denk aan misdaadorganisaties..

Wat een tsunami kan teweeg brengen, wist hij wel, sinds de ramp die Lissabon overkwam in 1755.
Toch laat hij -tegen beter weten in, Candide terplekke zijn stoplap herhalen: “tout est pour le mieux,

dans le meilleur des mondes”. Persoonlijk verkies ik: "Cultivons notre jardin," - eronder verstaan:
elk zijn eigen tuintje wieden ! ".. en elk moe voo' z'n eigen deure vagen," orakelde ons moeder !

De prachtige Zweedse encyclopedie, Bonniers Uppslagsbok*, die iedereen in de bar kan raadplegen,

citeert uit Candide: "alla sät är bra, utom de tråkiga"! = alle wegen zijn goed, behalve de vervelende, terwijl de zweden er in de dagelijkse omgang ".. utom de dåliga" van gemaakt hebben:
'alle wegen zijn goed, behalve de slechte !!' Van logica gesproken !

* Voltaire, François-Marie Arouet : hans prosa är kvick, klar, elegant och träfsäker..! Kämpade för tankefrihet, religionsfrihet och tolerans. (die Gedanken: met wat duits en westvlaams kom je er wel!)

correspondentie met de basis

Guido,

Dank voor uw bijzonder verhaal. Altijd genieten wanneer we dit lezen. 

De volle impact van de Tsunami is voor ons momenteel nog onvoorspelbaar,

maar zal ongetwijfeld ernstige gevolgen hebben. Eerst hopen dat Japan redelijk

uit de enorme miserie komt. Ik heb het momenteel weer erg druk met een trip naar (...) 

en een 4 daagse meeting in Stockholm later in de maand …

Vriendelijke groet en een schitterend verblijf toegewenst 

bij je zoon, schoondochter en kinderen …

Tot later! Werner 

----------------------------      ..... even later :


Hallo Werner, 

een goede reis naar Bremen en naar Stockholm gewenst: mocht u mevr. Wallenius 

ginder ontmoeten - hier spreekt iedereen van 'Margarete/a' - maar ik wil nog niet te

familiair doen, breng haar dan mijn respectvolle groeten over, wil je, en zeg haar :

1)-> dat ik elke dag aan haar moet denken, niet alleen omdat ik haar cabine mag 

betrekken, maar de ganse spatieuse hotelaccomodatie ademt haar generositeit uit. 

Zij heeft met Aïda, Othello, Aniara en Oberon, die allen identiek uitgerust zijn, 

de vier mooist/best geaccomodeerde cargoschepen ter wereld 'op haar naam staan', 

getuigen hier mensen die 't kunnen weten. Ook de ruimte speel een belangrijke rol.

Ik kan er van meespreken inmiddels, hoe een beetje véél comfort - en dat màg wel 

(het moét zelfs, zou ik durven zeggen) het leven op de lange omvaart aangenaam maakt :

geen overbodige luxe, mijn gedacht, want op zee ben je constant gekonfronteerd met de 

natuurkrachten, met het zolang samen opéén zitten, ver van huis en van zijn geliefden, 

zonder dat je 'weg of wèèr kunt -(lees: eràf !!) in tijden van spanning of bij konflikten...:

kortom op zee is het niet altijd een pretje. 

2) dat ik nog nooit zo goed geslapen heb in den vreemde als in hààr bed, onder hààr 

donsdeken: de beste beddebak ooit -zonder bijbedoeling uiteraard, maar het brengt 

ne mens toch op gedachten, die ik vanzelfspreend graag met U deel! Het zij zo !

Met vriendelijke groet !

Guido

Il ritorno de Ulysse in patria

Reizen is de 'real thing', reageerde Willem fel, op wat ik daar laatst schreef !
Op 'n reactie van Leonie en Adam, van de 'Elena', medereizigers van Willem, 
waar ze samen mee voeren tot Tonga, eiland waar wij nu ongeveer passeren, 
heb ik ondermeer het volgende geantwoord (naast wat je kunt lezen als reactie 
op de vorige blog) - n.a.v. een prachtige, aangrijpende tekst. 


Over Griekse literatuur heb ik in mijn latijn-wiskunde humaniora weinig gehad, 
maar van de reizen van Odysseus, heb ik in de loop der jaren, wat opgestoken, 
omdat dit ondermeer in muziekdrama's, toneelstukken en opera's terugkomt. 
Wist je dat Ulysses zelfs de haven van Vlissingen aangedaan heeft !? Die van 
Zeeland, waar ik heel wat vrienden heb (RC Middelburg), weten dat zeer goed !
Hij gaf er zelfs zijn naam aan: oorspronkelijk "Ulyssingen"! geloof het of niet !!


De veelzeggende tekst die geciteerd wordt, hangt in de Elena niet voor niets
aan de deur, vermoed ik, want ook mij komt die over als een soort openbaring: 
allengs ervaar ik meer en meer welke diepmenselijke rijkdom scheepje-varen
met zich meebrengt, en het begint mij stilaan te dagen, dat dit zoiets als een 
goed bewaard geheim van zeevaarders is, om van economische rijkdommen
nog maar te zwijgen, cfr de handel in specerijen destijds. Nu zijn 't auto's enz.


Meer en meer begrijp ik Ulysses: dat die zwerver niet 'gepresseerd' was om
naar huis te keren! Hedwig zal even geduldig op mij wachten als Penelope, 
zeg ik tot mezelf: in één van haar reacties een paar dagen terug, sprak ze me 
trouwens al ààn, met "Odysseus"! Entre bon entendeurs: één woord volstaat 
voor een goed verstaander, zeggen ze bij ons ! No hurry, indeed, lees maar !
"But don't in the least hurry the journey :
better it last for years, so that when you reach the island you are old,
(and) rich with all you have gained on the way.."
...een niet mis-te-verstane boodschap, een onverbloemd advies, en, 
gezien ik me bijlange nog niet oud voel... neemt de verleiding gestaag toe !


'Il ritorno de Ulysse in patria', late opera van Monteverdi, een meesterwerk, 
componeerde hij toen ie ook al van jaren was, zo'n 70, maar blijkbaar nog
niet uitgezongen -hoewel het die frisheid van zijn eerste baanbrekende 

opera, L' Orfeo (1606 : hij was toen 30), niet meer heeft. Ver even oud,

ondervond ik de inspiratie, in vergelijking tot vroeger al fel tanend, maar, 

als ik zo voor mijn laptop zit, en aan viooltjes denk, komt ze al doende, 

de muze, en voel ik me, zoals in het liedje, 'net als een koning zo rijk'. 

Vooral als ik wat reacties of mails binnenkrijg. 

We reizen niet meer om te leren, maar in mijn 'oude dag', 

kan het misschien nog, om wat inspiratie op te doen.. 

final countdown

Vanmorgen vroeg ik een onderhoud aan met de kapitein, want ineens begon ik me te realiseren dat 

het juist nog 8 d was voor we in Brisbane toekomen, en ik àfmonster: er valt trouwens één dag wèg, 

bij het overschrijden van de 360° meridiaan, en van een bemanningslid heb ik al begrepen, dat het 

niet zondag 13 is die wegvalt, maar de maandag: derhalve wordt hier op de boot aan 'de zondagsmis' 

niet geraakt. Dagindeling die -behoudens de wachtregeling, afwijkt van het wekedagse, nl. slechts 2 

maaltijden, brunch om 10u en om 15u dinner. 

The final countdown dus. Ik vroeg hem -naast een paar practische dingen ivm douane en bagage, 

of hij ons experiment nog zou herdoen: je weet nooit, wat een charel als ik, allemaal ook teweeg zou 

brengen bij de vaste bemanning: tot capita, tot sensus ! Zoveel hoofden, zoveel miserie, en zoveel 

mogelijke misverstanden, zou ik er van durven maken. Een vreemde vogel als ik (odd bird - zei Klaus)

in de bijt, da' s al niet evident ! (Maar 'k heb me gedeisd gehouden: U zult ook àchter mijn rug geen 

klachten horen). Zijn antwoord was trouwens onverdeeld positief: hij herhaalde dat hij graag mensen 

leert kennen, en graag nieuwe vrienden maakt. Geen probleem dus, ik passeerde mijn 'examen'.

De kapitein zelf wist te duiden dat dit dé reis van mijn leven moet geweest zijn, en dat is ook zo.

Maar -zonder vooruit te lopen, zonder ongelukken en zonder problemen en zonder moeilijkheden te 

veroorzaken, ben ik er zonder kleerscheuren van àf gekomen, en zijn zìj goddank! -takgud (zweuds neologisme), van mij verlost. Voor herhaling vatbaar, zo heb ik begrepen ! Gelukkig ben ik het engels
goed meester, want mekaar goéd verstaan is op een schip van levensbelang. En ze zijn al spaarzaam
met hun woorden -van hoog tot laag ! Vanavond, relax nl. op zaterdag, was het een gans andere 
atmosfeer, en heb ik wel 2 metamorfosen gezien, die ik eerst niet voor mogelijk geacht zou hebben.  


Vanaf nu is het aftellen, douaneformaliteiten voorbereiden, afspreken met Willem, valiezen maken.
Nog een tussenstop in Nw Zealand op donderdag, en zondagnacht komen we in Brisbane toe.

tsunami-alarm

ik dacht dat we iets gingen beleven met dat Tsunami-alarm, gisterenmorgen door de radio op de brug,
waar ik me bevond om de zonsopgang te fotograferen (ik heb al zo'n 1500 foto's voor u), maar neen !
We kruisten à 18 kn in frans (territoraal?) gebied, halfweg tussen les îles Marquises (Gauguin, Brel)
en les îles de la Société (Tahiti). Het was alarmerend en tzt ook mooi dat gebroken engels te horen,
afgewisseld met het ons vertrouwde frans in dezer voege -waar je slechts de helft van verstond
door de fading en het gekraak:

"sécurité, sécurité, message pour tous les navires.." tsunami in de regio: in de Markiezen is een golf
van 2 à 3 meter geregistreerd, en op Tahiti zou de golf nog zo'n 70 cm bedragen", en dat òm de 5 min! Bingo, dacht ik, hier maak ik de shot van m'n leven, camera op kleine driepikkel opgesteld aan 't raam,
naar 't N-W gericht, interval op 30" ingesteld... binnen zo'n 30 min. komt ie eraan, that sun of a bitch!
Rap op weg naar de refter, mijn vrouw getelefoneerd: tsunami op komst, dat we nog leefden en dat de boot nog niet gekapseisd was, omdat de golf er nog moest aankomen, kwestie van ze gerust te stellen!

De derde stuurman Roberto L. een schrandere jonge filippino, die de wacht liep van 04 tot 08, had al uitgerekend dat de golf ons ging bereiken om 07.45. Dit toonde hij de kapitein die om 07.05 u zijn neus
binnenstak,  op de navigatiekaart, waar de koers in potlood nauwkeurig uitgetekend/bijgehouden wordt.
Volgt daarop -bijna in telegramstijl, kort vaag en antwoord, op de vertrouwde gedempte toon, waarna
de kapitein doodgemoedereerd zijn koffietje buiten alleen aan z'n tafel gaat slurpen, ik trok er een foto van ! - zonder verder commentaar, en zonder dat we hem nadien nog te zien kregen. Ook geen public adress, om de mensen te verwittigen. Olof de viking wist nog van niets toen ik hem om 07.28 u aan de refterdeur tegen het lijf liep, en het sensationele nieuws meedeelde.

We zijn niets gewààrgeworden uiteindelijk: een golf van 70 cm, zié je zelfs niet van op zo'n torenhoog schip, terwijl de swelling -de golfslag, zo'n anderhalve meter hoog, al 'niets' lijkt van bovenaf gezien. Teleurgesteld bel ik m'n vrouw op dat het niéts was.. "press your local telephone number, starting with ziérooow-ziérooow, for innernational calls !" -ik heb het tot treurens toe, tientallen keer aanhoord, dat deuntje, alvorens de comunicatie tot stand kwam. Nu, niet geklaagd hoor: is het niet fantastisch dat je
zòmaar midden op de oceaan naar huis kunt bellen, alsof het naar je gebuur is... ongelooflijk ! alleen
wat vertraging ; twintig jaar geleden was 't ànders op zo'n cargo, was je voor weken weg zonder enig
nieuws, en hadden ze 't ràden of het schip al dan niet gezonken was...  in de tsunami !!

Een vriend van me, Seppe, gaf me als goede raad, een spel kaarten mee te nemen. Nee, Sep, niémand die hier van kaarten spreekt, trouwens gedaan met het 'socializing' aan boord: zodra vrij of gedaan met eten, duikt iedereen zijn kajuit in, achter zijn computer...  daarom ook dat het mailverkeer zo duivels traag verliep buiten de werkuren. Het leven op zee is 't er àl mee veranderd, door internet en de communicatiesatellieten. Op het upperdeck troont hier een paraboolantenne van 2,4 m diameter,
bovenop een sokkel van 3 m hoogte, die automatisch de beste satellietverbinding selecteert. (Een
man kan in die bol rechtstaan!) Daarmee liggen alle hoeken van de wereld binnen bereik.

Ze bekijken gewoon de sterren niet meer: de automatische piloot zorgt er voor dat de stuurman-
van-wacht alléén maar hoeft toe te kijken en zijn instrumenten in de gaten te houden: enkel het
toerental van de motor van 25.000 paarden regelt hij wat bij, en als er te felle wind tegenzit, zal
hij de koers iets bijsturen, kinderspel eigenlijk (wel een grote verantwoordelijkheid, terwijl de helft
van de bemanning in zijn beddebak ligt).
Maar van zeilen zelf zou hij niets terecht brengen, zei onze sympatieke Roberto, dat bekende hijzelf.

JORDBÄVNING, mv. JORDBÄVNINGAR...

"The wise traveller travels only in imagination. An old Frenchman (he was really a Savoyard)

once wrote a book called "Voyage autour de ma chambre". I have not read it, and do not even 

know what it is about, but the title stimulates my fancy. In such a journey I could circumnavigate
the globe..." waarop een beschrijving volgt van wat er aan biezonders zoal te zien is.. in de verste uithoeken van onze jordklot !

Aan het woord William Somerset Maugham, meester-verteller en toneelschrijver (1874-1965), 

aanhef van 'Honolulu', derde short story in zijn 1e verhalenbundel die tot stand kwam na zijn 

rondzwervingen in de Pacific .. toepasselijk dus, wel hier aan boord ¡ toevallig ! op gekomen : 

die Pinguinpockets met oranje rug, in m'n bibliotheek naast die van Graham Greene, vier heb

ik er mee van hem. Was de lievelingslectuur van een bevriende psychiater, veertig jaar terug, 

maar 't kwam er nooit van om eraan te beginnen: Of Human Bondige, A Rasor's Edge e.a.

Mijn aandacht werd erop gevestigd door 'mon maître-à-penser', Eric Berne, in z'n bestseller, 

Games People Play (1964: over two million copies sold worldwide, het beste wat ooit over 

de mens in z'n omgang met ànderen (transactional analysis) geschreven is, zijn gewicht in
goud waard). Het kapittel 'Rapo', over verkrachter-spelletjes, nog eens aan het doorploegen: 

als voorbeeld van een 'Kind-prototype-variant' van dit misselijk spelletje (bij voorkeur door 

kleine meisjes opgevoerd die erop uit zijn jongetjes te vernederen en voor 'viezerik' uit te
maken, citeert hij Maugham's Of Human Bondage' (over het menselijk slavendom), een turf,
waar ik -uit wanhoop- op p. 563 aan begonnen ben. Raar hoe op de Pacific, een aantal
dingen ineens in hun plooi vallen.  Le pli !

Het Tsunamialarm van deze morgen, ook in onze regio, bleef gelukkig zonder gevolgen 

-voor ons althans. Straks voor 't zelfde geld, Indonesië, Sumatra nog 's, overmorgen de Filippijnen, allemaal gelegen in aardbevingsgebied. Wie zich dààr waagt, neemt risico's,
waar hij later spijt van kan krijgen, vooral als hij er niet echt zijn moest ! Voltaire stuurde
Candide in 1755 op reis naar Lissabon, om er de stad verwoest te zien. Naar schatting,
60.000 slachtoffers toen. Toch herhaalt deze eeuwige optimist: 'Tout est pour le mieux
dans le meilleur des mondes!' “Alles heeft z'n goê kant, behalve tragedies natuurlijk":
Alla sätt är bra, utom de tråkiga! dat heeft de Zweedse encyclopedie er van gemaakt,
Uppbok, die ik erop nasloeg om deze gegevens te verzamelen, onder 'Jordbävning'.   

Mij niet gezien, sorry, noch in San Francisco, waar ze binnen de eerste 10j de 'big one'
verwachten, noch in Istanbul (1999: 17.000 doden): in de kasbah, overdekte markt, zal
't er binnenkort nog eens 'n pantomime van jewelste zal zijn. (Zie m'n opmerking eerder
op deze blog, ivm het boek 'Blijf thuis!', waar de auteur de oorzaak van alle onheil ter
wereld toeschrijft aan mensen die op reis gaan !) 

Wàt mensen zo bezeten maakt om op reis te gaan? eigenaardig genoeg, de veranderde
tijdsbeleving die zo speciaal is aan reizen: omdat alles nieuw is wat je ziet, zegt Bomans
(op zijn manier nog zo'n onovertroffen psycholoog !), kruipt de tijd weer traag vooruit,
terwijl er in onze vertrouwde omgeving geen nieuws is, en geen verwondering meer,
en we staan er niet meer bij stil.
Blijf ook ik in het vervolg beter thuis, om op zolder de toer van de wereld te doen, in
grenzeloze verbeelding ? Wat ik elk van mijn lezers alvast toewens.. meer bepaald
diegenen, die het fysiek, of om welke reden dan ook, niet meer (aan-)kunnen. Tot kijk !

CRUZ DEL SUR !!

Vanmorgen om 5 u uit de veren, en wat zie ik : een fantastische sterrenhemel !

Oei, niet te missen, in pyama naar buiten: ongezien spektakel met Cruz del Sur, 

het Zuiderkruis : onder de evenaar, voor zeevaarders 's nachts, orientatiepunt 

bij uitstek, ekwivalent van de poolster bij ons. Om stil van te worden, en

zo helder om zien, dat ik er twee Filippino's die al te been waren, bijriep. 

Zegt Elmer: did you hear the breaking news: earthquake in Japan, 8.9 Richter !

Tsunami 10 m high in Japan... Ja, jonges, wij naar de brug: daar kraakt de radio, 

gebroken engels met Frans accent, afwisselend Frans: "Sécurité, sécurité.. etc;"

'aan alle schepen in de stille oceaan': tsunamiwarning. Roberto, stuurman v wacht, 

heeft al berekend dat de golf onze boot binnen driekwartier bereikt. Apocalyps now !

Volgens de radio zo'n 60 cm hoog in ons gebied, terwijl de golf tot 2-3 m hoog was

in de Markiezen, en even later in les îles Société (=Tahiti) amper nog 70 cm bedroeg.

Camera in aanslag, continu opname ingesteld met interval van 30''. Dit wordt het

shot van m'n leven - dacht ik in m'n onnozelheid. Want niets gezien, niets gevoeld, 

terwijl de golf zonder enige twijfel onder ons door is gegaan, maar wat is 60 cm in 

verhouding met de golven van de swelling uit de zelfde richting, die momenteel 'n 

anderhalve meter hoog staan, van op een hoogte van 30 m nauwelijks te merken...

En zeggen dat ik hem in m'n verrekijker op een paar tientallen mijl meende waar te 

kunnen nemen, een donker smal lintje op de gezichtseinder, over een sector van 

zo'n 30°... Neen, geen gezichtsbedrog, maar kwam ook niet nader.. Vergeefs dus. 

Onverstoorbaar gaat het inmiddels verder naar WP 8, thv Maupiti, nog 800 nm om 

dan meer zuidwaarts af te buigen, in rechte lijn naar Auckland, Nw Zealand. 

"Is er meer dan 1 vrouw aan boord?"  Ingrid is de eerste die het mij op de man af

durft te vragen...R/ YESS : 3, van jong naar oud (1) EEN PIEPJONG DING (Sarah, 

KADETJE NOG IN OPLEIDING --Doet Universitaire studies; een ijsblokje...); (2)

MIA, dekmatroos (sexbom in 't WE, in de week een halve vent; ytterst antipathiek,

is een zweedse die in Thailand bij haar Taïse vriend-met-Harley, een Taï woont, 

hier samen met de kapitein het langste aan boord, al sinds de te-waterlating nl.;

heel eigenaardig, lijkt wel een tweevoudige persoonlijkheid: op de BarBQ was ze

wèl onderhoudend; spontaan bekende ze zelf, dat ze enkel in 't WE sociabel is..)

(3) last but not least: KOKKIN AGNETA, prima CHEF, elke dag weer wat nieuws, 

een belevenis; in tegenstelling tot de vorige kokkin, ytterst slanke verschijning.

Vriendelijk, maar onpeilbaar. Gereserveerd lijkt hier aan boord wel het consigne,  

de GGD (grootste gemene deler). Niemand die aan tafel zijn stem zal verheffen. 

Een ingetogen sfeer feitelijk, hier aan boord. Niet slecht voor de concentratie...!

fanmail

Vandaag stelde ik de vraag a enkele mensen -laatkomers ad ontbijttafel zoals ik, 

"mocht je één man/vrouw méér aan boord mogen kiezen, wie/wat zou dat zijn?" 

waarop Jon Erik zonder aarzelen antwoordde, 'n sekretares, of tenminste iemand,

die met de computer overwég kan, tot hij uiteindelijk zei: een computerspecialist. 

"Vraag 't de kapitein maar, die zal het zelfde zeggen ! voegde hij eraan toe. Ik om

10 u naar de kapitein -in het hol van de leeuw, op z'n bureel achter zijn computer:

"de twee, secretares én tzt computerspecialist(e), met klemtoon op secretares: 

ik geloof dat hij verzuipt in het mailverkeer, want ook heel kort en zakelijk waren

zijn mails, vòòr ik in Zeebrugge aan boord ging. "Elke haven brengt telkens weer nieuwe problemen & vragen met zich mee, alles via computer tegenwoordig!"

¿'t is niet zo zoals in het liedje? opperde ik : "..and in ev'ry port I lost my heart, 

and then left one lonely girl!?", "No," replikeerde hij gevat, "...lost my money!!" 

(Ricky Nelson: I'm a travellin' man -één van m'n favoriete 'operettes' !)

Klaus m'n tafelgenoot, barbier op dopen, studies anthropologie én kultuurfreak, 

doet als simpel dekmatroos-brandweerman aan boord, ook nightwatch mee op 

de brug van 04 tot 08, tijdstip waarop hij dan op z'n dooie gemak, als voorlaatste 

in de eetzaal verschijnt, waar ik even op m'n gemak nog zit te genieten van allerlei

läkkers van de zweedse ontbijttafel. (Correctie, terloops, dames en heren, met m'n excuses aan de zweden: smörebröt, bestaat gewoon niet: dit woord zou alleen in Denemarken gebruikelijk zijn. Het is dus wel knäckebröt dat ze hier eten! sorry! )         Het is een ritueel geworden: hier begint de dag voor mij telkens in weelde én met studie -wat ik nooit zal verleren. Les Zweeds! Eén hilarisch onderdeel ervan is,  die zweedse uitspraak, al die verschillende klemtonen, zangerig bovendien (nog erger dan de limburgers bij ons), waar ik de sleutel nog niet van gevonden heb.   Wel, Klaus, die zou een vrouw in meer verkozen hebben, een vrouwspersoon,    die zo een beetje van alles kan naast masseren ("nèj, gin vent ! - I would feel mysjelf unkomftbl !"), de groepssfeer bevorderen alsmede spanningen oplossen, een sociale assistente eigenlijk, dat was zijn besluit. P.S. eigenlijk zou hìj voor  dat laatste de meest geschikte zijn -en daar had hij nog niet aan gedacht !

Zelf had ik bij het opstaan vanmorgen, -de eerste maal dat ik mezelf betrap, uit volle borst te zingen: moet ik me hier echt wel thuis voelen), gedacht: wat zouden ze/of ik, hier nog meer kunnen gebruiken: een pedicure-manicure, een beauty-parlour?  dekadent, hee, zo'n idee ; bewijs dat er hier niet veel tekort is. Stel je voor, dat ik op een gelijkaardig cargoschip in een sluis vh panamakanaal een heuse basketring zag, boven op het dek, en dat ze hier aan boord zelfs kricketstokken hebben, een sauna annex gym... tot en met lig- & plooistoelen om te zonnebaden !  Getting physical !  Moet van kapitaal belang zijn, als ze in geen maand vàn het schip kunnen: hoe ruim ook, op tal van kleine dingen dient gelet die een ontspannen sfeer in de hand werken en 't leven zo aangenaam mogelijk maken, te beginnen met broeder ezel (Franciscus) > dit is een kolfje naar m'n hand. Lui ben ik geenszins, wel yttermate gemakzuchtig ! Het kan dus wèl, hier!

Ordning är bara för idioter...

Om middernacht varen we (zonder omzien, jammer), ten Z. vd Markiezen door 
aan 'n kruissnelheid van 17 kn. ..: het gaat met reuzeschreden vooruit !


Vanmorgen om 07.00 de zonsopgang voor 't eerst van op de brug gefotografeerd: 
daar wordt het 's nachts nu stilaan iets klaarder want na de 'nieuwe' komt 'Laura'
terug te voorschijn, en laat ze haar licht in de duisternis schijnen, tot wezenlijke
opluchting van de stuurlui, die 's nacht anders niks zien, behalve de radar en hun
meetinstrumenten -en met een rood schemerlicht de tafel met de koffiemachien.
Als je zo midden in de nacht vanuit de felverlichte hotelruimte, op de brug komt,
zie je werkelijk geen steek voor je ogen, behalve de rode dimlichtjes hier en daar, 
bvb om de kaart te verlichten, tot je na ....een half uur geakkomodeerd zijt. 

Van de 3e stuurman, Roberto Langkay, een Filippino, die er van wacht is 
-goedlachse maar verstandige, openhartige kerel, die me wégwijs maakt, 
verneem ik dat ge ook riskeert gekaapt te worden in de Straat van Malacca- 
"enkel om het geld, kinderen laten ze gerust," voegt hij er aan toe om ons 
gerust te stellen. Om Puhket te bereiken moet je dus aan de westkust het 
eiland omvaren en niet via Singapore de straat van Maleisia intrekken. 
Allooo?

Om 10u de machinekamer wat meer in detail bezocht, en kennis gemaakt m
het ICCP-systeem ("Impressed Current Cathodic Protection") waar met een 
regelbaar potentiaalverschil ts anode en kathode gewerkt wordt om aanslag 
van micro- en andere organismen aan de buitenzijde van de hull te vermijden, 
zodat geen 'kemikalien' nodig zijn. Ze krijgen gewoon een snok, die beestjes, 
als ze zich durven aanhechten! Milieuvriendelijk!? De hoofdingenieur kon met 
m'n reactie lachen, en voegde er smalend a toe dat de duikers het niet kunnen 
appreciëren als bij onder-water-inspectie van de boeg, per vergissing de stroom
nog ààn staat ! Ik dacht al van willem zo'n ultramoderne oplossing aan te praten,
om te Brisbane, na het reinigen van de hull, die smerige anti-foulingklus alsnog
te kunnen 'omzeilen' ! 


Die mannen daar beneden, zien er het zonlicht nooit... leven dag en nacht in een 
oorverdovend lawaai -dragen permanent koptelefoon -bezoeker krijgt oordopjes ;
alleen in de ruime kontrolekamer -met komfortabele zithoek voor de  koffiepauze,
is het ..stil zelfs: door het dubbel isolerend glas zie je de helverlichte motorruimte, 
die via een dubbele deur-met-sas bereikt wordt. De vloer was er nat, vandaag.
In dit hol van Vulcanus 2 x 4 u/d kloppen, telkens 10w a één stuk, tja.. keuze lijk 'n 
ànder zeker? 'k Heb deze 'travailleurs de la mer' (V. Hugo /'mort' schreef ik bijna) 
maar met enige schroom op Amandelkoekjes van Destroopers-Loo-lez-Furnes 
vergast: 'lekkerder dan lukken !' -maar dat zal die Zweuden wel worst wezen !


Olof, stoere blonde opgeschoten bink -oerverschijning van een échte vikinger, 
denk ik dan, maar de vriendelijkheid zelve- heerst er als 'n àlziende Vulcanus, 
zijn twee ogen dag en nacht wijd open.. want in die kontrolekamer met àl die
computerschermen en meters, moet alles goed in de gaten gehouden worden :
alles wordt tegenwoordig via computerscherm geregistreerd en gecontroleerd.. 
teveel om op te noemen, maar 't lijken wel gesofistikeerde computerspelletjes, 
die op een oningewijde läkere een geruststellende indruk nalaten: alles ziet er
op dié manier héél doorzichtig en super-veilig uit. 


Boven z'n personal computer prijkt volgende niet mis-te-verstane boodschap: 
         Ordning är bara för idioter, 
         Genier behärskar även kaos.. 
           (Orde, da's goed voor idioten, 
              geniën beheersen zelfs de chaos)
Ik heb hem gemeld, dat ik deze ontwapenende boodschap zonder verwijl aan..
min hustru (ma dame) zou overmaken ! 

lektion i sjömanslivet

= een les over het zeemansleven door kapitein Lars Melin

* met de huidige communicatiemiddelen is 't àl veranderd.
   de weatherforecast, komende van de satellieten, vervangt
   tegenwoordig de weerspreuken van weleer.

   " sun red in the night: seaman's delight ;
      sun red in the morning, it 's the seamans's warning ! "

hij zat wel nooit op een zeilschip, maar het rolt er zò uit:

    "Rain before wind: take the topsails in ;
       Wind before rain, set them again ! "

* zeelui zijn zéér bijgelovig :
     -  niet fluiten, want dit schiep verwarring met de
        commando's die vroeger met de fluit gegeven werden
     - vrouwen en pastoors aan boord, brengt ongeluk ;
        paarden idem !  (cfr  Oostende / Knokke op) m'n blog

de techniek staat voor niets !

"T'avais l' don -c'est vrai, j'en conviens, t'avais l' géni-e, zong Brassens,
mais sans technique, un don n'est rien qu'une sale manie.. " (Ah, putain de toi)

Vanmorgen was en strijk gedaan, zelfs mijn lange broek met het stoomstrijkijzer gestreken, netjes in
de plooi en dan visualiseer ik mijn moeder, die me dat allemaal leerde, nog voor ik 7 jaar was..! Jong
geleerd, oud gedaan ! Zelfs met zo'n rolstrijkmachine ben ik vertrouwd, want daar mocht ik het eerst
mee strijken, de zakdoeken en de fluwijnen. In de laundry-room staan hier twee volautomatische
wasmachines en 'n reusachtige droogtrommel: 't wijst allemaal zezelven uit, maar toch liet ik Dennis
mij 'de weg' tonen, voor ik eraan durfde beginnen. Deze stille, gedienstige filippino, die in Baltimore
de guitige John opvolgde, is aan boord een soorte meid: doet de kuis van de kamers, is tzt keukenhulp
en onder dezelfde kokkin moet hij instaan voor de 'infirmerie.' Die wil ik de komende dagen ook eens
verkennen, want wie weet, houdt ook dit verrassingen in: de spitsvondigheid hier aan boord, kent aan wal z'n gelijke niet. Hier kun je nog wat leren!

De voorbije maand is hier nog niemand ziek geweest. Zou de zeelucht echt zòveel gezonder zijn? 

Mijn vader was de eerste om in Oostende rond het jaar '50, een wasserette op te richten, met een
partij wasmachines Bendix, die hij na de oorlog voor z'n handel in huishoudelijke toestellen, in groten

getale 'ingedaan' had, maar zelf niet rap genoeg verkocht kreeg. 'n paar jaar later verkocht ie de boetiek toen hij met z'n TV-fabriekje van wal stak. In de Christinastraat, waar nog altijd die wasserette draait, brachten we toen twee opeenvolgende jaren de zomermaanden door. Ik hoor nog altijd de schelle stem van het viswijf -of moet ik zeggen, de visverkoopster, die op straat haar pladijs luidop aanprees. '

Morgen 10 u heb ik weer een afspraak met Jon Erik voor een 2e bezoek aan de engine-room: techniek heeft me altijd gefascineerd, en hier weten ze van wanten. Ze gaan zelfs de wetenschappelijke toer op, met het uittesten van nieuwe ontwikkelingen, o.m. ivm het steeds dalende gehalte aan Zwavel in de brandstof: milieuvriendelijk, maar hoe los je de toenemende slijtage van de cilinders op ? Daar maakt Olof, 2e eng., zijn eindwerk over, om het diploma van hoofdengineer te behalen, dan kan hij Jon Erik opvolgen, die over een jaar met pensioen gaat.

Ter attentie van m'n nieuwe volgers Dirk & Song (de chinees in de Philipstockstr) het menu v vandaag:
ontbijt: Äggröra (roerei); lunch: 'Flygende Jacob' (kipkap van kip met bacon en Chilicream); dinner: Fisk Wallenberg & Potatismos (puree). De sås daarbij was buitengewoon lekker, waarvoor ik niet naliet de
kokkin te feliciteren, zo had ik meteen ook het recept: mayonnaise + sauercream, dille, een soort caviaar,
peper en zout & Worcestersauce! Daar zal ik nu eens m'n familie mee verrassen, zo verzekerde ik haar.
Een kreatieve kokkin, en zo gevariëeerd: allerlei vreemdsoortige dingen en combinaties, elke dag sta ik
voor nieuwe verrassingen !

Zondag, rustdag.

Momenteel zitten we precies op dezelfde koers als Willem, op weg naar de Markiezen:

WP 7, op een afstand v 1500 zeemijl. We doen 17,3 kn (> 500nm/d) en zijn daar over 3d.

Vandaag is de zee wat woeliger. Er staat een stevige tegenwind die het schip schudt.

Na wat zonnebaden op 't opperdek, in een klutsend zwembad gedoken, 28°C. Zalig !
Lectuur: 'Lying on the couch' van Yalom, een vd psychoanalytische pausen in de USA :
psychoanalisten die zich zo vreselijk au-sérieux nemen, zijn ziekelijke, zelfingenomen
narcisten. Pedant eigenlijk, waar hij zoal mee uitpakt. En dat die gilde daar nog in zo'n
konservatief keurslijf zit: Amerika, kampioen in de hypokrisie. Ik lees er maar in verder
op een bank naast het zwembad -kan ik ondertussen opdrogen in de zonnige zomerwind-
 omdat het boek een geplastificeerde kaft heeft, die tegen zonnecrème en waterspatten kan.
Geen muggen, geen vliegen, geen zand in jen ogen of tussen je tenen of tussen je reet, 

geen storende badgasten, het beste zèètje wat men zich kan indenken.  O Tityre..

Vi Neptunus

Vi, Neptunus, herre över alla hav, sjoar, floder och andra vattendrag... 

"Wij Neptunus, koning der zeeën, kusten, diepe en ondiepe wateren etc. etc.", 

aldus de aanhef van het geplastificeerde perkament, waarin geattesteerd wordt,

'dat ik de equator gepasseerd ben op 4 mars 2011, gedoopt ben en voortaan de 

bijnaam SILVER TETRA mag dragen, zilvervis, wat hem de nodige bescherming 

garandeert, zowel in zoute, diepzee als andere (troebele ook?) vaarwateren...!  

Gisteren een onvergetelijke dag in menig opzicht: prachtig weer; de zonovergoten oceaan

ligt er rimpelloos bij. Van wat weleer mensonterende toestanden waren hebben ze hier 

een bijna intimistisch gebeuren gemaakt, in mekaar gestoken door een groep van tien
anciens, die er precies hun werk van maakten, om elk klassiek onderdeel nog enigszins
akseptabel, zoniet geciviliseerd te maken, tegen aloude vikingtradities in ! Voorbeeld:

Na 'grondig' medisch onderzoek door Dr. Mia Mengele (!) en haar drankjes en papjes om 

de hartslag die ze met haar stethoscoop niet horen kon (wilde), weer op gang te krijgen,
de authentieke klysteerspuit bediend door haar assistent, ouderdomsdeken en chief-engineer
Jon Erik, alleen maar achter in de broek... 'leuke' verrassing als je daar plat op je buik ligt, "on your stomach!" -gelukkig had ik m'n zwembroek aangetrokken, omdat ik me al aan 'n
duik in de zwemkuip verwacht had. ! Ja, het middeleeuwse "clysterium donare": wat anale
zuivering moet symboliseren, zeker? Daar hadden ze blijkbaar toch zelf spreekwoordelijke
'pap van gegeten', dat het hier van oudsher, inderdaad om zuiveringsriten gaat.
Ik zie er anders de zin niet van in, van wat ergens wel op anale verkrachting kan lijken! 

Ernà kwam de kapper, niemand minder dan tafelgenoot en filosoof Klas, die ik voortaan vol
ontzag, 'Barbiere' zal noemen -förvar, voorwaar een gentleman, un gentilhomme, mes amis :

die moet er al dàgen zijn kot in gehad hebben, wààr hij elk van ons met schaar en tondeuse op zou trakteren, iets waar elk van de schachten zich zondermeer aan verwachtte. Ik had me daar ook al lang bij neergelegd, want zoiets was me van dagen tevoor al een paar keer door een of ander welwillend ancien geïnsinueerd, kwestie van onze gepensioneerde passagier toch geen hartinfarkt te bezorgen...  dat leid ik er althans uit af. Daar ik als eerste van de zes de beurt kreeg, kon ik de rest allemaal volgen en intussen op de gevoelige plaat vastlegggen. 

Die man ging echt sierlijk te werk met zijn schaar, en tot mijn grote verbazing -want je ziet het niet, en van die sadistische doktores kreeg hij alle aanmoediging en applaus bij elke knip - kon ik achteraf in de spiegel vaststellen dat mijn kapsel enkel was bijgewerkt. M'n baard en bakkebaarden gelukkig gespaard ! Kadet Johan met een Zweeds kruis doorheen zijn zwart sluikhaar, had minder geluk: die was wel het meest 'gecharlotterd', maar niet zonder stijl dus. Die besloot dan nadien maar om zijn kop zelf helemaal kaal te scheren. Een jonge held, telg van het oude joods-duitse Ballin-imperium met de Hamburg-Amerikalijn, tot overgrootvader, de oprichter ervan, na de 1e WO zijn boeltje 'mocht' verkopen, en naar Zweden uitweek. 

 't Begon met de groentjes elk afzonderlijk te verrassen, een paar werden zelfs van hun bed gelicht, om met een zak over de kop, geboeid weggeleid, trap-op/trap-àf, naar de garbage-room, waar we in 't donker tussen de vuilnisbakken een uurtje 'opgesloten' werden om 'tot inkeer' te komen, tot snuggere Elmer, één van de drie filippino's, gevonden had waar je 't licht kon aanmaken, en we ons van onze nylonboeien hadden bevrijd. Er werd verwacht dat we zo'n 30 drieëndertig centiliters 'soldaat' zouden maken, waar we rustig aan begonnen, elk vijf -méér moet dat niet zijn- iets wat al spoedig zodanig de lachlust in de hand werkte, dat het ganse gebeuren een onverwacht hilarisch karakter kreeg, waardoor alle spoken in het hoofd verjaagd werden. 

Ik tapte dan nog eens die mop van die Ierse pastoor die zijn haan (cock) kwijt was, en op de kansel vroeg of niemand z'n cock gezien had, en 't was gieren van de pret. Eigenlijk zit je in
je hoofd alleen met je eigen gefantaseerde angsten af te rekenen, maar wat je natuurlijk niet in eigen handen hebt, is op zich wel een beproeving: wat gaan ze allemaal uitsteken met me? 

De kapitein die op z'n schip het laatste woord heeft in alles, bleef heel diplomatisch van
op zijn alles-overschouwende brug op de achtergrond het gebeuren gadeslaan.
Telkens er een van ons door Neptunus -gezeten naast zijn (frigide) Proserpina, zoveel
als een ridderslag kreeg met zijn kartonnen drietand, gevolgd door een duik in het zwembad, liet hij een stoomfluitstoot van jewelste horen, waarmee een suksesvolle doop dik onderstreept werd!

Zelf bekende hij achteraf héél trots ook aan de voorbereiding te hebben meegewerkt, de
deugniet!  Eén van de drankjes (het laatste na een hoop rommel tot en met zeewater uit een bierflesje: je proefde het niet eens meer en je was blij om eens te kunnen spoelen) had hij zelf gebrouwen, allicht met de restjes die hij niet meer verkocht kreeg in zijn wekelijkse kantine, zoals Martini.
Dit verklaart de kaneelsmaak, die me terug deed denken aan de warme Glühwein van weleer op de Oostenrijkse skipistes. In Zweden heet dat 'glögg': wijn opwrmn plus suiker, kaneel, steranijs, gember, kruidnagel en zeste limoen. (Ik zou er nog wat mierikswortel bijdoen!)

Ik kreeg als doopnaam: SILVER TETRA, een zilvervis: soort totem zoals bij de scouts. 

Als kers op de taart, ontvangst bij de kapitein op de brug, die elk van ons, plechtig, namens Neptunus, een geplastificeerd diploma in kalligrafie overhandigde -"om àltijd bij te hebben": 

anders ga je 't een volgende keer dat je de evenaar oversteekt, weer zitten hebben! 

Iedereen kontent. Daarna BarBQ op 't achterdek, geen windje, een ware zomeravond, nog een sigaretje smören en paar uur rustig nàkövelen.
En om 9 u opkrassen, om tussen de lakens mijn roes uit te slapen. 

Mijn haar is bijgeknipt, aan mijn baard is niet geraakt: ze hebben teveel respect voor mij !

Al wat hier op dit schip gebeurt, getuigt van klasse, en dat verheft de manschappen ! 

Geen kabaal, wat weinig woorden soms, maar: respect voor mekaar, van hoog tot laag.

Oberon, de mytische elfenkoning, vandaag de koning der cargo's. Grùùùte klàààsse !! 

quiet pacific !

Alles OK. alleen: per momenten gaat het mailen moeilijk. 

Schitterend weer vandaag, helder, vanmorgen nog een vlaag, 
en in de verte nog een paar squalls gezien en 2 regenbogen !
de stille oceaan zo plat en donkerblauw en wat witte wolken, 
inmiddels volle zon, draaglijk van warmte. Zwembroek aan, 
en voor het eerst zonnecrême. echt 'n zomersfeertje-a-zee !
Vannamiddag bereiken we de evenaar. 't Is ytterst kalm.
Dolce far niente ?? integendeel:  

tijd om gezeten op een bank op 't dek voor m'n kajuit wat 
verder te lezen in Graham Greene's Quiet American die al
enkele jaren in mijn bibliotheek geduldig staat te wachten
om gelezen te worden ! eindelijk is 't er van gekomen :

Eindelijk zijn de nodige en voldoende voorwaarden vervuld
om me nog eens ongestoord in een roman te verdiepen : 
geen dagelijkse beslommeringen, geen telefoons , geen 
boodschappen te doen; ook sla ik het middagmaal over.
Reward:  weer zo'n slagzin, treffende oneliner v Greene:  
'One has to take sides, if one is to remain human !'
Om menselijk te blijven, moet je wel een kant kiezen !

De film bekeek ik al twee dagen terug : zit knap ineen, 
erg esthetisch, met een meesterlijke Michaël Cane in de 
hoofdrol. Is me nog door Willem een paar jaar geleden 
bezorgd, toe hij nog voor Woestijnvis werkte, toen ik de 
film op TV gemist had. Lag ook al zolang te wachten..


Toch zal ik geen tijd hebben om alle boeken te lezen
en àlle DVD's  te bekijken die ik meenam. Nooit gedacht 
dat ik me zo op een 'blog' zou kunnen storten. 't is pas
op afstand dat men aanvoelt hoezeer men nog met de 
thuisbasis verbonden is. Mailen en 'bloggen' krijgt zo 
dagelijks de absolute voorrang, en dààr kruipt wat tijd in. 


prettig WE !