fanmail

Vandaag stelde ik de vraag a enkele mensen -laatkomers ad ontbijttafel zoals ik, 

"mocht je één man/vrouw méér aan boord mogen kiezen, wie/wat zou dat zijn?" 

waarop Jon Erik zonder aarzelen antwoordde, 'n sekretares, of tenminste iemand,

die met de computer overwég kan, tot hij uiteindelijk zei: een computerspecialist. 

"Vraag 't de kapitein maar, die zal het zelfde zeggen ! voegde hij eraan toe. Ik om

10 u naar de kapitein -in het hol van de leeuw, op z'n bureel achter zijn computer:

"de twee, secretares én tzt computerspecialist(e), met klemtoon op secretares: 

ik geloof dat hij verzuipt in het mailverkeer, want ook heel kort en zakelijk waren

zijn mails, vòòr ik in Zeebrugge aan boord ging. "Elke haven brengt telkens weer nieuwe problemen & vragen met zich mee, alles via computer tegenwoordig!"

¿'t is niet zo zoals in het liedje? opperde ik : "..and in ev'ry port I lost my heart, 

and then left one lonely girl!?", "No," replikeerde hij gevat, "...lost my money!!" 

(Ricky Nelson: I'm a travellin' man -één van m'n favoriete 'operettes' !)

Klaus m'n tafelgenoot, barbier op dopen, studies anthropologie én kultuurfreak, 

doet als simpel dekmatroos-brandweerman aan boord, ook nightwatch mee op 

de brug van 04 tot 08, tijdstip waarop hij dan op z'n dooie gemak, als voorlaatste 

in de eetzaal verschijnt, waar ik even op m'n gemak nog zit te genieten van allerlei

läkkers van de zweedse ontbijttafel. (Correctie, terloops, dames en heren, met m'n excuses aan de zweden: smörebröt, bestaat gewoon niet: dit woord zou alleen in Denemarken gebruikelijk zijn. Het is dus wel knäckebröt dat ze hier eten! sorry! )         Het is een ritueel geworden: hier begint de dag voor mij telkens in weelde én met studie -wat ik nooit zal verleren. Les Zweeds! Eén hilarisch onderdeel ervan is,  die zweedse uitspraak, al die verschillende klemtonen, zangerig bovendien (nog erger dan de limburgers bij ons), waar ik de sleutel nog niet van gevonden heb.   Wel, Klaus, die zou een vrouw in meer verkozen hebben, een vrouwspersoon,    die zo een beetje van alles kan naast masseren ("nèj, gin vent ! - I would feel mysjelf unkomftbl !"), de groepssfeer bevorderen alsmede spanningen oplossen, een sociale assistente eigenlijk, dat was zijn besluit. P.S. eigenlijk zou hìj voor  dat laatste de meest geschikte zijn -en daar had hij nog niet aan gedacht !

Zelf had ik bij het opstaan vanmorgen, -de eerste maal dat ik mezelf betrap, uit volle borst te zingen: moet ik me hier echt wel thuis voelen), gedacht: wat zouden ze/of ik, hier nog meer kunnen gebruiken: een pedicure-manicure, een beauty-parlour?  dekadent, hee, zo'n idee ; bewijs dat er hier niet veel tekort is. Stel je voor, dat ik op een gelijkaardig cargoschip in een sluis vh panamakanaal een heuse basketring zag, boven op het dek, en dat ze hier aan boord zelfs kricketstokken hebben, een sauna annex gym... tot en met lig- & plooistoelen om te zonnebaden !  Getting physical !  Moet van kapitaal belang zijn, als ze in geen maand vàn het schip kunnen: hoe ruim ook, op tal van kleine dingen dient gelet die een ontspannen sfeer in de hand werken en 't leven zo aangenaam mogelijk maken, te beginnen met broeder ezel (Franciscus) > dit is een kolfje naar m'n hand. Lui ben ik geenszins, wel yttermate gemakzuchtig ! Het kan dus wèl, hier!