2e verslag a Werner v Wallenius

Beste Werner, 

panama nadert, het mailen zal weer iets gemakkelijker gaan,
dus profiteer ik ervan om een tussentijds verslagje te sturen. 

Ik stel het hier wonderwel goed, het gaat àl mijn verbeelding te boven.
Na twee weken aanpassing -alles nieuw en vol verrassingen, ben ik het 
zo stilletjes gewoon aan 't worden, vind ik behoorlijk mijn draai : eindelijk
heb ik het ritme beet, waar slechts bij uitzondering van afgeweken wordt.
Dit is het geval, wanneer niet gevaren wordt, en de havenaktiviteit primeert.
In tegenstelling tot een hotel ben je natuurlijk op jezelf aangewezen: trek je 
plan.. zelf je was doen bvb, zelf bed opmaken enz., maar da's OK voor mij. 
Qua inrichting is tot in de kleinste details, alles ontzettend uitgekiend:
een hele hoop dingen wijzen zichzelf aan, je hoeft echt geen handleiding. 

De sfeer is prima, er wordt niet gerotzooid. In deze comfortabele omgeving,
met niets beters te vergelijken dan met een home, overheerst de werksfeer. 
Elk neemt zijn taak au-sérieux. Eigenlijk blijken ze van nature gereserveerd, 
die zeelui, stug jawel: bij momenten wordt er aan tafel geen woord gezegd. 
Daar heb ik geen last van, ik zorg af en toe voor een luime noot en stel veel 
vragen. Gezien het engels hun tweede taal is, verloopt de communicatie vlot.
Hoe dan ook ben en blijf ik daar een totaal vreemde eend in de bijt. Apart.
Vreemde lui, die zeelui, maar ze hebben karakter en ze hebben een ziel !

Gelukkig heb ik een hoogintellectueel tafelgenoot, waar ik het prima mee stel: 
Klaus, polyglot, een matroos van academische allure -hij studeerde trouwens 
anthropologie, eindigt zijn ochtendshift van 4 tot 8u, en komt aan tafel, op het
ogenblik dat ik er als laatste nog aanzit, in een op < 20 ' leeggelopen eetzaal.
We wisselen wat ideeën uit, grappen af en toe, en met mijn zakwoordenboek 
ter hand leer ik van hem ook wat zweeds -zò sterk gelijkend op ons westvlaams, 
maar moeliijk te verstaan in de gesprekken: zo hier en daar vang je een woord 
op. Ik had hier ook de gelegenheid om enkele zweedse kranten in te kijken. 
De Millenniumtrilogie op DVD plus zo'n 30 films van Ingmar Bergman die ik bij 
heb, in 't zweeds, zorgen  wel voor de rest. Spreek jij al een mondje zweeds ?

Er wordt hier tot mijn verbijstering, als het ware 'tegen het uurwerk' gegeten. 
's avonds zouden ze misschien 5' langer aan tafel zitten: dan is er dessert. 
Nog zo'n wondere combinaties, zoals taart met vanillepap gisterenavond ; 
soms staat er een kom met karamellen, of met after-dinner mints, maar die
hebben in beide gevallen hun houdbaarheidsdatum al overschreden.
De koffie is excellent, echter wordt die nooit aan tafel gedronken. In de bar, 
de enige plek binnen waar gerookt kan worden, waar na 't avondeten nog 
gezellig nagekeuveld wordt. Daar staat een TV die nooit ààn is, hangt een 
vogelpik die nooit aangeroerd wordt, en ligt een gitaar waar ik nog niemand 
op zien of horen spelen heb, hoewel ze gestemd is. 

De maaltijden zijn eenvoudig maar lekker, in hoogsteigenaardige combinaties,
vanmorgen, kaasomelet met gebakken rijst: een mooie zweeds-oosterse mix, 
die me doet terugdenken aan de holiday-inn in San Fransisco grens chinatown, 
nog zo'n wonderlijke, bizarre mengeling, maar hoedanook 'ytterst intressant!',
hetgeen ook wel eens op de lachspieren werkt, als 'traditie' ter sprake komt. 
De keuze is copieus in feite: vast is de saladbar, het melk- & kaasbuffet, de 
fruitmand, altijd appels & appelsienen, en druiven met de macht, wit en rood.
Het keukentje is dag en nacht toegankelijk, de frigo goed voorzien, niemand 
zal honger lijden, en er is voor elck wat wils. 

Elke dag breng ik een bezoekje aan de brug, zo blijf ik ook op de hoogte wat 
de navigatie betreft. Daar zul je meer over vernemen op mijn blogspot. 

Hartelijke groet, en een prettig WE gewenst. Panama komt eraan !

N.B. ik heb me van 24 u vergist !!: doortocht Panamakanaal pas maandag !!