nachtspel in savannah

we zijn zacht 'geland' in Savannah; ontbijt over een uur. tijd voor een verslagje. 

m'n laptop opgestart en Dylan opgelegd m Farewell Angelina! 't is hier nog donker,

maar al die lichten in de haven maken het uitzicht bijzonder feeëriek, een lichtspel.

na ged één u op de brug vertoefd te hebben, ben ik m'n koffie al gaan tanken.

ik werd wakker om 05 u, ben opgestaan, rap training aangetrokken en naar boven, 

net op tijd om de maneuvers te volgen van op deze spreekwoordelijke 1e balcon.

van de Savannah-rivier opvaren, tot ad zwaaikom, dan 180° om z'n as draaien, 

en aanleggen. dit alles gestuurd door twee pilootsleepboten: pretty much exciting. 

Pret voor 10 ! je kunt er alles zien en volgen, van op die 360° Commandobrug. 

vijf man -niet méér, in select gezelschap dus: de kapitein, de 1é stuurman, 

twee amerikaanse piloten en noenkeltje. In 't duister van de nachtelijke brug.

Adembenemend, alle licht komt van buiten, gedempte stemmen, onderbroken 

door korte commando's via de radio. foto's getrokken, en geen woord gezegd.
Alles slow motion... (the night is on fire, and I must be gone, zingt Bobtje)

Na afloop complimenteerde ik de piloot die alles coördineerde: "nice work!" 

Duidelijk geflatteerd, vroeg hij me of ik een passenger was. Zonder verpinken:

"Yes, I'm a stupid passenger!" "Best way to follow the manoeuvers", knikte hij

goedkeurend. We hadden gisterenavond pas Full metal jacket, film v Kubrick

bekeken (NB in een uitgebrande fabriek in de haven v Baltimore gedraaid), 

zo weet ik wat -en hoé vooral- gezegd: gewoon be-strong-taal gebruiken, 

daar houden de Amerikanen van -en dat ligt me wel. 

Een spectaculair nachtspel...; ontroerd van dit te kunnen meemaken.

Ondertussen is 't klaren dag. Klaar om te publiceren. Nu nog een titel.