Sportjournalist Koen Meulenaere van Knack zijn 'Bladspiegel' is het
eerste wat ik bij 't slapengaan lees van de nieuwe Knack op woensdag.
Nooit lees ik het in één trek door, om er de dagen nadien nog 's van te
kunnen snoepen, van die satire waar hij een onwaarschijnlijk meester
in is. Om je vingers àf te likken, hoe hij elke vorm van hypocrisie in al
haar aspecten over de hekel haalt, en daarbij niets of niemand spaart,
en -wat we daaruit afleiden, ook niemand zwicht. Genadeloos worden
de maskers afgerukt, politieke figuren in hun blootje gezet: de rat, da
joenk...; onbarmhartig rekent hij af met al wat corrupt en bedrog is.
Een buitenkansje, om te vernemen wat in dit schizofrene landje, het
daglicht niet mag zien. Na enig zoekwerk zag ik vandaag plots de
gelegenheid om zijn laatste bladspiegels op mijn scherm te krijgen,
en ze meteen door te lezen van a tot z. Die van deze week slaat alles,
wanneer hij opent met weer eens lucht te geven van de dynamiek met
Rik Van Cauwelaert (overigens de scherpzinnigheid zelve) die hem
wat 'tracht' te beteugelen -zonder erg veel te insisteren, vermoed ik.
Uit de Bladspiegel van woe 2 februari ll. licht ik volgende passage:
"Mijnheerke Louis (elders gebrandmerkt als kleine dictator) heeft
aan de pui van het stadhuis een enorme vlag van de Falklands laten
ophangen, naast een acht meter hoog portret van Margaret Thatcher,
zijn vrouwelijke evenknie van over het Kanaal. Hij overweegt
bovendien om het Maarschalk Fochplein te herdopen in het
ARA General Belgranoplein. Dat wil zeggen: mochten de archeo -
logische opgravingen daar ooit worden afgerond zodat het plein
weer kan worden dichtgelegd (geen gelegenheid laat hij liggen!).
Manuel Belgrano was een van de leiders van de Argentijnse
Revolutie in 1810, en een van de vaders des vaderlands. Maar
zijn naam wordt buiten Argentinië vooral geassocieerd met de
grootste vernedering die de Argentijnen ooit hebben opgelopen.
De ARA General Belgrano was namelijk het vlaggenschip
van de Argentijnse marine, dat tijdens de Falklandoorlog
begin mei 1982 naar de bodem van de zee werd getorpedeerd
door de Britse atoomduikboot HMS Conqueror. Meer dan 300
opvarenden kwamen om het leven. ‘ARA’ is de afkorting van
Armada de la República Argentina, en daar schoot niet veel van
over.
Het was het hoogtepunt én het keerpunt van de Falklandoorlog,
en luidde de glorierijke overwinning in van de Britten, die
onder de vastberaden leiding van Iron Lady Margaret Thatcher
zegevierden in deze tot nu toe laatste grote zeeslag uit de geschiedenis.
De dag nadien kwam The Sun uit met een van zijn meest
legendarische covers, een foto van de brandende en zinkende trots
van de Argentijnse vloot met daarboven als grote kop: ‘GOTCHA!’
Zelfs in Londen hebben ze geen General Belgranoplein durven
op te richten, kwestie van de verslagenen niet te veel te krenken,
maar in Leuven zijn ze zo teergevoelig niet. De Argentijnen zullen
in het vervolg wel wat voorzichtiger zijn met un pequeño pueblo
al este de Bruselas. En zeker met un enano con mucho ruido. "
Geen gelegenheid laat KM onbenut om burgemeester T. van L.
te ridiculiseren voor diens eindeloze burocratische maatregelen.
Ondertussen leren we nog wat bij, zoals over de Falkland war,
en die Belgrano: naam bij mij die volledig onder het stof zat.
Wat mij wél nog levendig voor de geest satat, is die Exocetraket
die een ander schip pal in 't midden trof, zodat het uitbrandde.
Waarom ik dat hier breng ? Toen we enkele jaren terug met
enkele vrienden op de Libertad, het Argentijnse schoolschip,
mee konden varen van Zeebrugge naar A'dam, werd de 2e in
bevel die toen op dat geschoten schip zat, zijn verjaardag gevierd :
al goed dat die het overleefd had, want toen leerde ik iets bij,
wat ik nooit eerder had gezien : de flessen champagne werden
niet ontkurkt, maar gesabreerd, met de sabel de kop afgeslagen.
Die zalige herinnering wou ik nog eens ophalen voor een paar
vrienden-volgers van deze blog, die er toen ook bij waren.,
temeer omdat ik die techniek inmiddels ook onder de knie heb !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten