shopping in Baltimore !

't is zover : de koop zit er op. Ik behoor nu tot de trotse bezitters van een iPad. I'm in !

Na twintig jaar ronddolen in de PC-woestijn, terug in de kopgroep van Apple-Macintosh.

Het werd een medium 32 GB mét WiFi + 3G om te kunnen plotten: een technisch juweel !

We werden gisteren in groep met een man of negen na een half uurtje rijden, per minivan,

gedropt in een van de meest uitgestrekte shopping malls die ik ooit in de states bezocht, 

- bezoek dat -naast musea, altijd op mijn persoonlijk programma stond, als ik in de US 

op congres was. Gezien het congres van de APA (thé American Psychiatric Asssociation)

jaarlijks zo'n 25.000 bezoekers trok, vond dit altijd plaats in een der grootste steden van de 

States, NY, SF, NwOrleans, San Diego, en daar vond je de ook de mooiste malls, zoals 

Girardelli in San Francisco, op de heuvel die zo'n spectaculair uitzicht biedt op de baai.  

In een grootwarenhuis hou je de psychologische vinger aan de pols van 'n maatschappij;

onvergetelijk zijn, de Macy's in NY ad ene kant vh spectrum en een gwhuis in Roemenië, 

ander ytterste: daar was 't duister, geen muziek, geen volk bijna, én.. lege rekken; en een

bediéning... jeemnis ! om er iets te bekomen dat uit het magazijn moest opgehaald wn, of 

niet uitgestald was, geen moyen: we kregen slechts vier van die hoge champagneglazen 

mee...Te lui om hun derrière op te lichten! Nu in Best Buy duurde het ook 'n eeuwigheid

voor die 32 erààn kwam. Zoals in de Macro neem je een kaartje, en dat haal je dan op ad

kassa. Nu, het doel is bereikt. Mission completed. 21% goedkoper, maar op die 7% taks,
had ik niet gereken, rest 14%. Okee mam.. toch meegenomen ! mèt accessoires.. en nu..

White Marsh: shopping mall die 'k vanm'nleven niet vergeet vanwege zijn uitgestrektheid. 

Kapot was 'k:  vòòr we 'Best Buy' vonden, zwerfden we zowat een uur rond, tot we snapten
dat we door een viaduc onder de highway door moesten, ...en geen voetpad notabene.
In 't gezelschap van Stijn de elektrieker - witte raaf, die er ook één kocht, en Mike, de Fin 

die gisteren pas op het schip arriveerde. Drie gingen eràf, in congé, drie nieuwe kwamen

erbij, waaronder 'n verse kokkin, die naar de naam Agneta luistert -maar niet van ABBA:

hopelijk toch een dancing Queen in haar keuken. Van Lissa -ook met een dag vertraging
vanmorgen eindelijk per vliegtuig naar huis, hadden we geen klagen. Zag die er moe uit.
Dagelijks, 3 x/d, minstens één warm gerecht voor 25 man, dat kruipt niet in de kleren.
Deze morgen nog bloedworst met cranberries, naast de obligate porridge voor de zweden,
honkvast, maar voor mij niet te harden. En gebraden spek, minstens òm de overandere dag!

De kost op een schip is één van de doorslaggevende factoren voor het moreel. Dat staat 

gelukkig nog altijd hoog genoteerd, ondanks de 24 u opgelopen vertraging vanwege het

gure weer (geweldige tegenwind met korte hoge golven, bizar zicht), vòòr we onder die
lange brug, Baltimore konden binnenvaren, ...en ondanks loos brandalarm om 00.00 u,
middernacht jawel! Een snerpende fluittoon, aanhoudend -door merg en been gaat dat-
tot iedereen op 't appèl is. Na 5' : public adress, algemene oproep van de master, vanop
de bridge via de luidsprekers : 'there is no fire!! >> iedereen terug bed of naar zijn post !"

Een overgevoelige (?) sensor op de elfde verdieping, die last van stof had, zo bleek (!?).
Binnen worden branden geblust met CO2: overal zijn van die springers voorzien. De
CO2-containers bevinden zich boven op 't dek, en in 'n mum van tijd, is 'n brand verstikt.
Koud kunstje dus, met die moderne middelen, maar je moet wel maken dat je wegkomt,
deuren dicht en naar boven, elk weet waar naartoe. Voor mij is dat de commandobrug,
één verdiep hoger. Nam ik toch wel fototoestel én computertas -mét iPad!- mee zeker ?
"'t zekerste vòòr 't onzekere", dacht ik: een iPad kunt ge toch niet àchter laten zekers ??

"A heart on fire?" vroeg ik de kapitein langs m'n neus weg, vanmorgen bij de koffie.
Hij kon erom lachen. Duidelijk te zien was, dat hij uit z'n slaap gewekt was, vannacht,
terwijl ik net onder m'n donsdeken wou schuiven: loodzware benen mocht ik hebben,
na die kilometers te voet in de White Marsh: zonder uitstel moest natuurlijk die iPad
uit z'n verpakking gehaald en opgeladen worden: gewoon via een USB-kabeltje met
je Macbook verbinden, de rest gaat vanzelf en het synchroniseren krijg je er zò bij,
¡ Vantszelfs, niettedoen ! Computeren is geen kunst meer, maar kinderspel, en bij Apple
vliegen - zoals in Luilekkerland, de gestoofde appelen je zò de mond in: Apps heet dat !
(Neen, moe, géén heet appels !)

Ziezo, buit binnen, ..en gelukkig niet kwijt al van de eerste dag..! De vraag of we
-voor een appel (!) en 'n ei, er een kleine verzekering bij wilden nemen tegen verlies,
diefstal etc.- je kent dat, hadden we -"foreigners" zijnde -oh yeah ! - nog zonder één
ogenblik aarzelen, die opgepoetste vorm van oplichterij in wezen, àfgewezen !

Zum Schluss: 0 Tytire, deus nobis haec otia fecit ! Hodie !
R/...Deuss ?? R/ Per contrarie, just with a little help from my friends ! Thx !