Vi Neptunus

Vi, Neptunus, herre över alla hav, sjoar, floder och andra vattendrag... 

"Wij Neptunus, koning der zeeën, kusten, diepe en ondiepe wateren etc. etc.", 

aldus de aanhef van het geplastificeerde perkament, waarin geattesteerd wordt,

'dat ik de equator gepasseerd ben op 4 mars 2011, gedoopt ben en voortaan de 

bijnaam SILVER TETRA mag dragen, zilvervis, wat hem de nodige bescherming 

garandeert, zowel in zoute, diepzee als andere (troebele ook?) vaarwateren...!  

Gisteren een onvergetelijke dag in menig opzicht: prachtig weer; de zonovergoten oceaan

ligt er rimpelloos bij. Van wat weleer mensonterende toestanden waren hebben ze hier 

een bijna intimistisch gebeuren gemaakt, in mekaar gestoken door een groep van tien
anciens, die er precies hun werk van maakten, om elk klassiek onderdeel nog enigszins
akseptabel, zoniet geciviliseerd te maken, tegen aloude vikingtradities in ! Voorbeeld:

Na 'grondig' medisch onderzoek door Dr. Mia Mengele (!) en haar drankjes en papjes om 

de hartslag die ze met haar stethoscoop niet horen kon (wilde), weer op gang te krijgen,
de authentieke klysteerspuit bediend door haar assistent, ouderdomsdeken en chief-engineer
Jon Erik, alleen maar achter in de broek... 'leuke' verrassing als je daar plat op je buik ligt, "on your stomach!" -gelukkig had ik m'n zwembroek aangetrokken, omdat ik me al aan 'n
duik in de zwemkuip verwacht had. ! Ja, het middeleeuwse "clysterium donare": wat anale
zuivering moet symboliseren, zeker? Daar hadden ze blijkbaar toch zelf spreekwoordelijke
'pap van gegeten', dat het hier van oudsher, inderdaad om zuiveringsriten gaat.
Ik zie er anders de zin niet van in, van wat ergens wel op anale verkrachting kan lijken! 

Ernà kwam de kapper, niemand minder dan tafelgenoot en filosoof Klas, die ik voortaan vol
ontzag, 'Barbiere' zal noemen -förvar, voorwaar een gentleman, un gentilhomme, mes amis :

die moet er al dàgen zijn kot in gehad hebben, wààr hij elk van ons met schaar en tondeuse op zou trakteren, iets waar elk van de schachten zich zondermeer aan verwachtte. Ik had me daar ook al lang bij neergelegd, want zoiets was me van dagen tevoor al een paar keer door een of ander welwillend ancien geïnsinueerd, kwestie van onze gepensioneerde passagier toch geen hartinfarkt te bezorgen...  dat leid ik er althans uit af. Daar ik als eerste van de zes de beurt kreeg, kon ik de rest allemaal volgen en intussen op de gevoelige plaat vastlegggen. 

Die man ging echt sierlijk te werk met zijn schaar, en tot mijn grote verbazing -want je ziet het niet, en van die sadistische doktores kreeg hij alle aanmoediging en applaus bij elke knip - kon ik achteraf in de spiegel vaststellen dat mijn kapsel enkel was bijgewerkt. M'n baard en bakkebaarden gelukkig gespaard ! Kadet Johan met een Zweeds kruis doorheen zijn zwart sluikhaar, had minder geluk: die was wel het meest 'gecharlotterd', maar niet zonder stijl dus. Die besloot dan nadien maar om zijn kop zelf helemaal kaal te scheren. Een jonge held, telg van het oude joods-duitse Ballin-imperium met de Hamburg-Amerikalijn, tot overgrootvader, de oprichter ervan, na de 1e WO zijn boeltje 'mocht' verkopen, en naar Zweden uitweek. 

 't Begon met de groentjes elk afzonderlijk te verrassen, een paar werden zelfs van hun bed gelicht, om met een zak over de kop, geboeid weggeleid, trap-op/trap-àf, naar de garbage-room, waar we in 't donker tussen de vuilnisbakken een uurtje 'opgesloten' werden om 'tot inkeer' te komen, tot snuggere Elmer, één van de drie filippino's, gevonden had waar je 't licht kon aanmaken, en we ons van onze nylonboeien hadden bevrijd. Er werd verwacht dat we zo'n 30 drieëndertig centiliters 'soldaat' zouden maken, waar we rustig aan begonnen, elk vijf -méér moet dat niet zijn- iets wat al spoedig zodanig de lachlust in de hand werkte, dat het ganse gebeuren een onverwacht hilarisch karakter kreeg, waardoor alle spoken in het hoofd verjaagd werden. 

Ik tapte dan nog eens die mop van die Ierse pastoor die zijn haan (cock) kwijt was, en op de kansel vroeg of niemand z'n cock gezien had, en 't was gieren van de pret. Eigenlijk zit je in
je hoofd alleen met je eigen gefantaseerde angsten af te rekenen, maar wat je natuurlijk niet in eigen handen hebt, is op zich wel een beproeving: wat gaan ze allemaal uitsteken met me? 

De kapitein die op z'n schip het laatste woord heeft in alles, bleef heel diplomatisch van
op zijn alles-overschouwende brug op de achtergrond het gebeuren gadeslaan.
Telkens er een van ons door Neptunus -gezeten naast zijn (frigide) Proserpina, zoveel
als een ridderslag kreeg met zijn kartonnen drietand, gevolgd door een duik in het zwembad, liet hij een stoomfluitstoot van jewelste horen, waarmee een suksesvolle doop dik onderstreept werd!

Zelf bekende hij achteraf héél trots ook aan de voorbereiding te hebben meegewerkt, de
deugniet!  Eén van de drankjes (het laatste na een hoop rommel tot en met zeewater uit een bierflesje: je proefde het niet eens meer en je was blij om eens te kunnen spoelen) had hij zelf gebrouwen, allicht met de restjes die hij niet meer verkocht kreeg in zijn wekelijkse kantine, zoals Martini.
Dit verklaart de kaneelsmaak, die me terug deed denken aan de warme Glühwein van weleer op de Oostenrijkse skipistes. In Zweden heet dat 'glögg': wijn opwrmn plus suiker, kaneel, steranijs, gember, kruidnagel en zeste limoen. (Ik zou er nog wat mierikswortel bijdoen!)

Ik kreeg als doopnaam: SILVER TETRA, een zilvervis: soort totem zoals bij de scouts. 

Als kers op de taart, ontvangst bij de kapitein op de brug, die elk van ons, plechtig, namens Neptunus, een geplastificeerd diploma in kalligrafie overhandigde -"om àltijd bij te hebben": 

anders ga je 't een volgende keer dat je de evenaar oversteekt, weer zitten hebben! 

Iedereen kontent. Daarna BarBQ op 't achterdek, geen windje, een ware zomeravond, nog een sigaretje smören en paar uur rustig nàkövelen.
En om 9 u opkrassen, om tussen de lakens mijn roes uit te slapen. 

Mijn haar is bijgeknipt, aan mijn baard is niet geraakt: ze hebben teveel respect voor mij !

Al wat hier op dit schip gebeurt, getuigt van klasse, en dat verheft de manschappen ! 

Geen kabaal, wat weinig woorden soms, maar: respect voor mekaar, van hoog tot laag.

Oberon, de mytische elfenkoning, vandaag de koning der cargo's. Grùùùte klàààsse !!